“BAĞIMSIZLIK” MI “HIRSIZLIK” MI?!..‏

Başbakan Erdoğan Avrupa Birliği yetkililerini aldatmış, öyle diyorlar!.. Başbakan Erdoğan’ı da Cemaat aldatmış!… cemaat’i aldatan büyük olasılıkla Obama’dır… Ergenekon davasına bakan hâkim ve savcıları ise, soruşturmalarda görev alan F Tipi polisler aldatmışlar… Aldatılamayanlar da var elbette; onlar AKP’ye koşulsuz destek veren yığınlar!.. Bu aşamada “aldatıldık” demek bir tek onlara yasak!.. Başbakan Erdoğan, oğlu Bilal ile arasında geçen konuşma “tape”lerinin sızdırılmasından sonra, en acımasız şekilde:“Aldatıldık, gerçekten safmışız” diyerek, yine mağduriyet edebiyatına sarılmış. Din duygularına ek olarak, merhamet duygularını da sonuna kadar sömüreceği kesin!.. Oğlunun evinde bir oda dolusu para olan bir baba, üstelik de Başbakan iken, hala yoksul halka, kendini acındırmak istiyor… 11 yıldır ne istedilerse verdiği ortağı Cemaat’in, kendisine ihanet ettiğinden yakınıyor hala… Meğer, kendi elleriyle teslim ettiği devletin kurumlarından; bakanlarının ve kendinin, çocukları ile yaptığı telefon konuşmalarını dinlemişler!.. Cemaat’in yaptığı ortaklıkla bağdaşmaz elbette; yasa dışı ve terbiyesizce… Başbakan önce onlara yapılması gerekeni yapsın da görelim, mağduriyetlerini ondan sonra dinleyeceğiz!.. Başbakan, yalanla(ya)madığı o konuşmalarda geçen milyarlarca liraların, yatak odalarındaki kasalarda, ayakkabı kutularında ve odalarda ne aradığını da anlatsın bize… Ecevit’in vaktiyle çıkardığı ve 2003’te yürürlüğe girecek olan “nereden buldun” yasasına, vaktiyle en hararetli karşı çıkan Erdoğan’dı… İktidar olanağını eline geçirir geçirmez, ilk işi bu yasanın yürürlüğe girmesini engellemek olmuştur. Acaba neden? Demek ki, ileride ne yapacağı inceden inceye planlamıştı. Başbakan Erdoğan, mağduriyetlerine geçmeden önce, başbakanlığa seçilmeden önceki, yırtık ayakkabılı durumu ile şimdiki malvarlığı arasındaki korkunç farkı, açıklamak zorundadır!.. Gerisi masaldır bize… Kendi söylediği kadar “saf” olan bir adam, halkıborç içerisinde yoksulluk ve açlık sınırında kıvranırken, neler yaptı da dünyanın en zengin başbakanı oldu, bize de anlatmalıdır!.. Paraları için torunları sevinsin, eğer yasal yollardan bu kadar zengin olmayı başarabildiyse kendisini kutlayacağız. En azından zengin olmanın yollarının bir kısmını, kendisini kayıtsız, koşulsuz destekleyen saf halkı ile paylaşmasını bekleriz!.. Bu aşamada Erdoğan’ın “aldatıldık” yalanına dileyenler inanabilirler!.. Ama çok iyi bildiğimiz bir şey var ki, o da kurumların kolay kolay aldatılamayacağıdır. Çünkü devlet kurumlarının duyguları yoktur. Kurumlar, heyecanlanmazlar ve hisleri ile iş yapamazlar. Onlar, hizmetlerini yasalara ve kurallara göre yürütürler. Bu nedenle hukuka uygun hareket eden kurumları aldatmak, mümkün olamaz!.. Ancak o zaman çağdaş değerlere ve yasalara uygun hareket eden devler adamları, “hukukun üstünlüğüne saygılı” kabul edilirler… Yasaları hiçe sayıp, keyfi hareket edenler, günü gelir halkı da kandırabilirler!.. “Muz Cumhuriyeti” deyimi, böyle devletler için kullanılır… Dolayısıyla, Başbakanın; “aldatıldık” itirafından, devletin kurallarla değil,duygularla yönetildiği sonucunu çıkartılabilir!.. Avrupa Komisyonu ve Avrupa Parlamentosu yetkilileri bile, AKP hükümeti tarafından “aldatıldıklarını” söylemişler… CHP milletvekilleri Loğoğlu ve Türmen, 17 Aralık’taki yolsuzluk ve rüşvet operasyonundan bu yana, kendilerini korumak bakımından, hükümetin attığı adımların nasıl değerlendirildiğini incelediler. Avrupalı yetkililer, özellikle de Genişlemeden Sorumlu Komiser Füle; hükümetin “HSK’yı dondurduk” demesine rağmen, yasayı geçirmekle kandırıldıkları mesajını vermiştir!.. Hükümet de Cemaat’in, devlet içerisinde “paralel devlet” kurarak 7000 kişiyi dinlediğini ve kendilerini kandırdıklarından yakınıyor mu?.. Anlayacağınız, bu dönem işler, kandıran kandırana yürüyor!.. Erdoğan’ın “paralel yapı” dediği bir aldatmacadır, yalın gerçeği alalamadır sadece. Türkiye’nin içişlerine asıl doğrudan müdahale eden ABD’dir. Bu denklemde Cemaat, ABD’ye “hizmet” etmeyi taahhüt etmiş bir piyondur sadece. Tıpkı Erdoğan ve yol arkadaşları gibi… Her iki taraf da Obama’nın avucunun içerisindedirler!.. ABD’nin çıkarları gerektirdiğinde, birinden birini her zaman feda edebilir. Yerine yedeğini çağırır elbette!.. Bu iş bu kadar basittir işte!.. Seçimlerden önce, Erdoğan için dinlenme işi hayati öneme sahiptir. Türk halkı için öyle değildir ne yazık ki. Zira bütün dünyayı dinleyen ve kendi ellerimizle en mahrem (kozmik) odalarımıza girmesine izin verdiğimiz ABD, Türkiye’yi atlayacak değildi herhalde. Geçen aylarda dünya kamuoyunu şaşkına çeviren Almanya Başbakanı Merkel ile adı açıklanmayan 35 dünya liderinin, Pentagon tarafından dinlendiğini ne tez unuttunuz? Obama hazretleri, The Guardian gazetesinin sorusuna: ”Bir daha dinlemeyeceğiz!..” dememiş miydi?.. ** Başka bir ülkeyi dinlemek “casusluk” faaliyetidir. Bu gerçeğin altını çizelim. Peki, AKP hükümetleri döneminde; son derece ağır ve itibar kırıcı olan “vatana ihaneti” suç olmaktan neden çıkartmışlardır? Gerçekte bu suçu işleyenler, işgal sırasında düşman askeri ile kol kola girip, kendi halkını ispiyonlayanlar gibi lanetlidirler… Halkın “casus” dediği onursuz kişiler, suçları kanıtlandığında insan içerisine bile çıkamazlar!.. Bu tespiti de bir köşeye not edelim… Dinleme skandalıyla Cemaat’in TÜBİTAK ayağı da ortaya çıkmıştır. AKP’nin iktidara gelmesinden kısa süre sonra,CIA’nın kucağında yetişen Fetullahcılar, haksız yere tutuklanan ve tehditle TÜBİTAK’tan ayrılmak zorunda bırakılan uzmanların yerlerini aldılar. İlk yaptıkları iş; devletin gizli görüşmelerinin yapıldığı MİLCEP K1 yazılımına müdahale ederek, İngiltere ve ABD için “güvenlik açığı” oluşturmak olmuştur… Bu şekilde, devletin dinlenilmez telefonlarını dinlenilir hale getirdiler!.. Kısaca, düşmanlarımızın bin bir zahmetle yapacağı dinlemeler, düşmana açık hale getirilmiştir!.. Demek ki, “vatana ihaneti” suç olmaktan çıkaranlar, bugünleri öngörmüşlerdi!.. Artık, düşmanlarımız, T.C kimliği taşıyan adamları aracılığı ile devletin kurumlarında faaliyet gösteriyorlar… Yaptıkları casusluk işi için, bir de Türk halkı kendilerine maaş ödemektedir!.. Hükümete yakın Yeni Şafak gazetesindeki habere göre; Cemaat, çantada kolayca taşınabilen 14 adetortam dinleme cihazı satın alarak Türkiye’ye sokmuştur!.. Neden devlet değil de Cemaat acaba?.. Sonunda Bilim ve Teknoloji Bakanı Fikri Işık, sızdırılan “tape”ler konusunda bakanlığın fikrini açıklamıştır. Fikri: Ses kayıtlarının teknik incelemeyi gerektirmeyecek kadar açık montaj olduğunu hissetmişmiş!.. Gördüğünüz gibi Teknoloji Bakanı, teknik inceleme istemiyor. Uzmanlara da danışmıyor bu konuda. O hislerine güveniyor sadece ve doğruca sonuca gidiyor!.. İyi de o zaman ne diye TÜBİTAK’ta bu işle görevli 5 “kripto” yazılımcısını görevinden aldınız?.. O çok güvendiğin hislerine göre, “tape”ler “montaj” ise, görevden almadan önce, devletin memurlarının bu işte suçları olduğunu ispatlamanız gerekmez mi?.. Erdoğan’ın sesi, “Bu alçaklar devletin ‘kriptolu’ telefonlarını da dinlemişler” diye arşa çıkıyor. Başbakan bu sözleri oğluna verdiği “Bilal paraları sıfırla” talimatının dinlenmesi üzerine etmiştir. Zaten konuşmayı inkar da etmiyor şimdi!.. Hükümetin anayasacısı Burhan Kuzu; bu ses kayıtları için “Ses kayıtlarına doğru olsa bile inanan yok” diyormuş!.. Doğru olan bir şeye inanmayan halk olabilir mi? Bu nasıl bir bakış açısıdır? Bir milletvekili, kendini seçen halkı bu kadar küçümseyebilir mi? Hükümet yalakası romancı Emine Şenlikoğlu; “Kaset doğru olsa ne derdin?” sorusuna, “Derdim ki, dindarlar zekâtını yoksullara ulaştırmak için Başbakana vermişler.” Emine, Başbakanın yerine yalan uydurmak sana mı kalmış? Hükümetin koşulsuz destekçisi olan gazeteci Fehmi Koru ise, ses kayıtlarının montaj olmadığı ispatlansa dahi inanmayacağını söyledikten sonra,”Tayyip Erdoğan, gibi biri harama el uzatmaz; diyelim Şeytan’a uydu, onun gibi biri, günahına çoluğunu çocuğunu ortak etmez” diyerek, AKP tabanının duygularına dört dörtlük tercüman olmuştur!.. Sözcüleri, AKP tabanınınhislerini, bu cümlelerle dile getirmiştir!.. Bu gerçeği görmek ve ona göre hareket etmek zorundayız!.. *** Ancak erdemli insanlar özeleştiri yapabilirler… Bunun için; önce okuma yazma bilme, sonra okuduğunu anlayabilecek kadar akıllı olmak gerekir… “Aldatıldık” deme yerine, “biz hata yaptık” diyebilmek, erdemli insanların işidir!.. “En büyük hatayı yap ama en küçük hatayı savunma!” dememiş mi büyüklerimiz?.. Tersini yapmak için ne sebebimiz olabilir?.. İstismar edilmek suretiyle sömürülmek, “aşırı iyi niyetli” olmanın bedelidir. Bir eksiklik veya kusur olarak kabul edilmemelidir. Böyle birinin, af edilmeyecek tek hatası vardır: O da “istismar” edildiğini gizleyip, olmamış gibi göstermeye çalışmaktır. Bazı kişiler çevrelerine bu şekilde aldatılacak kadar “saf” olmadığını göstererek, kendilerini kanıtlamak isteyebilirler!.. Güya, ne yapmışsa bilerek veisteyerek yapmışlardır!? Böylece kimsenin aldatamayacağı kadar “zeki” olduklarını göstermek ihtiyacı duyarlar. Belki biraz da “kurnaz” olarak tanınmak için, böyle ahmakça işler yaparlar. Çoğu kez bu noktadan itibaren “hatayı savunmak” gibi akıl dışı bir durum içerisine girdiğinin farkında bile olamazlar. Yaptıkları iş: Son tahlilde kendileri de dahil, milyonlarca insanı en acımasız şekilde istismar edilip, sömürülmesini savunmaktır!.. Ne yazık ki, halkımızın ciddiye alınacak önemli bir kesimi, bu duygular içerisinde bocalamaktadır!.. Aksi halde, suça katılmamış geniş yığınlar, ne diye “Soymuşsa bizi soymuştur” diyerek, yolsuzluk yapanları korumaktadırlar? Hırsızlara “iftira atılmıştır” diyerek savunma yapanların “medeni hakları kullanma ehliyeti” olup olmadığı mutlaka araştırmalıdır!.. Av. Cemil Can

(2)        http://www.bbc.co.uk/turkce/haberler/2014/04/140410_robert_fisk_erdogan_sarin.shtmll

KÖTÜ SEÇMEN PROFİLİMİZ!.. Av. Cemil Can

 Erdoğan tarafından bir tür güven oylamasına çevrilen yerel seçimlerin ortaya çıkarttığı ilginç sonuçlar yeterince tartışılmadan, doludizgin yaklaşan Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin konuşulması ana muhalefetin seçim başarısızlığını geçiştirmesi olarak algılanıyor. “Kasetler savaşı” şeklinde geçen tartışmalardan asıl kazançlı çıkanın ABD olduğunu ortaya koymuştuk. (1)  Her ne kadar seçimlerde oylarını artıran tek parti MHP (2) olsada, asıl kazançlı çıkan belediye başkanlıklarını artıran Erdoğan’nin AKP’sidir.  Bu gerçeği kabul etmek gerekir…  Bu nedenle de seçmen davranışlarını irdelemeden geçemeyiz. Hırsızlık yapmadığı halde hırsızlığı, ahlaksız olmadığı halde ahlaksızları, hain olmadığı halde ihanet edenleri destekleyip savunan insanları anlamakta zorluk çekiyorum… Uzmanlık gerektiren bu konuda sözü işin uzmanlarına bırakmak en doğrusudur…Onların tespitlerine geçmeden kişisel gözlemlerini aktarmak istiyorum. Toplumun eğitilmemiş bölümü, “elit” olarak tanımladığı kesimin, sürekli olarak kendilerini aşağıladığını ve dışladığını düşünür… Gerçek asla böyle değildir. Bu alan kolayca sömürülebileceği için, bir programı olmayan “siyasiler” işin kolayına kaçarak sürekli bu konuyu işlerler ve sonuç da alırlar. Aslında toplumun cahil kalmasına sebep olanlar, bu kesimi küçümseyip, aşağılayanlardır. Başka bir söyleyişle, toplumun eğitimsiz kesiminin bu duygularını sömürenler, bu kesimi sadece “oy” gibi gören, yine aynı kesimin lider ve yönetici olarak kabul ettiği kadrolardır. Cahil insanları küçük görüp, aşağılama algısı, günümüzün en geçerli “siyasi malzemesidir”… Bu malzemenin satıcıları her zaman kendilerini “sağ görüşlü” ve “muhafazakar” olarak tanımlayanlar olmuştur. 2009 yılında kaleme aldığım “Bir garip ezilmişlik duygusu: İnsan yerine konmamak” başlıkla yazımın, 7 ile 12 numaralı paragraflarının arasını mutlaka okumanazı öneririm.(3) Çağdaş kafalı insanların, böyle aşağılık bir davranış gösterdiğine hiç tanık olmadım… Okumuş yazmış ve okuduğunu anlayabilecek kadar zekası olan bir insan, asla böyle bir duygu sömürüsüne tenezzül etmez. Önce kendine duyduğu saygıyı korumak, sonra da insanlara, insan oldukları için saygı duymak durumunda olanların tavırları böyle olmak zorundadır. İnsanların zayıf yanlarını veya özürlerini alay konusu yapanlar, aydın tanımı içerisinde hiçbir şekilde yer alamazlar. Onları, ağır “hastalar” gibi değerlendirmek çok da yanlış olmasa gerekir. Öyleyse bu iğrenç “algı” nasıl oluşmuştur? Bu sorunun yanıtını ancak olgulardan giderek bulabiliriz. Anımsayınız! Başbakan Erdoğan’ın hemen hemen bütün söylemlerine; “Bizi aşağıladılar, küçük gördüler… Bize bidon kafalı, göbeğini kaşıyan adam dediler. Başörtülü kızlarımız’ın okumasını engellediler, onlara hakaret ettiler vb gibi…” motifler serpiştirilmiştir.  “Türbanlı gelinimin üzerine işediler, camide içki içtiler” şeklindeki iftiraların, gerçekle ilgisi olmadığı kesinkes ortaya çıktıktan sonra bile, bu söylemlerden asla vazgeçilmemiştir. Kabul etmek gerekir ki, sermayesi cahil halkın duygularını istismar edip sömürmek olan siyasilerin arkalarında, Türk toplumunu çok iyi analiz etmiş “düşünce kuruluşları” vardır. Geniş yığınları fikirler yerine, duyguları ile harekete geçirmenin her seferinde bir yolunu bulmuşlardır. Bu işte oldukça başarılıdırlar da… Kullandıkları sloganların, tümü içerikten yoksundur. Hiçbir mesaj taşımazlar… Örneğin; “Daima Millet, Daima Hizmet”, “Durmak yok yola devam” sloganlarıı ile hangi mesaj verilmek istenmektedir?  “Vur vur inlesin… Türkiye seninle gurur duyuyor… şeklinde başlayan sloganlar da boş ve içerisiksizdir… Bu kalıpları, her isteyen kendi anlayışına göre doldurabilir! Anlamı, okuyanın duygusuna göre yüklenen cümleler, boş vagon gibidirler. Tek başlarına bir fikir taşımazlar… Bu noktada; “AKP’nin bir ideolojisi var mıdır?” sorusuna da yanıt aramamız gerekir. Buna bağlı olarak ideolojisi olmayan bir partiye destek verenlerin ideolojisi var mı sorusu da önemlidir! AKP tabanı, geçmişte savunduğu fikirleri şimdi yanlış mı buluyorlar? Aynı fikirleri bugün savunan bir parti var. Seçmen acaba bu partiye neden itibar etmiyor? AKP’yi destekleyenler illa da iktidar olanaklarından yararlanmak isteyen kesim mi? Bu sorular yanıtını doğru bir şekilde alabilmek için doğrudan halka sormak gerekir. Masa başında; “Hırsızlık ve yolsuzluk yapmadığı halde, yapanları savunanlar; ileride ellerine fırsat geçti mi aynı şeyi yapacaklar” gibi yanıtlar, kolaycılıktır. Çalınacak mevki ve makamlara, ömürleri boyunca asla gelemeyeceklerini bilenler bile, aynı davranışı gösteriyorsa, bu şekildeki yanıt doğru olamaz! Bugün emperyalistlerin elinde, onların çıkarlarını korumak üzere araç gibi kullanılan insanlar, bizim insanlarımızdır. Onları korumak ve uyarmak insanlık görevlerimiz arasındadır.  Hiç kuşku yok ki, bu durumun psikolojik-sosyolojik iki esaslı yönü daha vardır. Yetersiz olduğumuz bu hususlarda ahkam kesmek yerine, konunun uzmanlarını dinlememiz gerekir.. “Kimlik kaybı korkusu” (4) yaşayanların, kaybetmek istemedikleri kimlik hangisidir acaba? Böylelerin, hak ederek almadıkları, partilerinden alınma, bir kimlikleri olduğu kesin! Güçlü bir kitleye ait olma duygusunu yaşatan bu sanal kimliği kimse kabetmek istemiyor. Emek harcamadan, okumadan elde edilmiş bu avantajlı kimlik, karşı tarafa çoğu zaman üstünlük de sağlıyor.. Temel değerlerinden uzaklaştıktan sonra, aldıkları yeni kimlikle iktidarı savunanlar; zorunlu olarak “Ilımlı İslam”, “Dinler arası diyalog” ve “Medeniyetler ittifakı” gibi zor konuları  da savunmak zorunda kalacaklardır. Nedense bu işi hiçbiri üzerine almaya yanaşmaz. Aslında böylelerinin, savunma mekanizmaları pek iyi çalışır…  İnandıkları ile yaşadıkları arasındaki korkunç çelişkiyi, masum cümleler kurarak, tamir etme yetenekleri dudak uçuklatır. Hangi konu olursa olsun, bir şekilde kendilerini aldatmayı başarabilirler!.. Sanırım bu tür davranışlar tekrar edile edile, liderle seçmen arasında bir kişilik bütünleşmesi de oluşmaktadır!.. Bu noktadan sonra, liderin yaptığı hata; örneğin söylediği bir yalan, “yalan değildir” denilerek savunuluyor. Çünkü bütünleşen kişilik, kendi öyle bir hata yapmadığını biliyor. Sanırım böyle bir çıkarımla, liderin da hata yapmayacağı sonucuna ulaşıyor… Siyasette marifet, işte bu duyguları yaşayan insanları yönetebilmektedir… Şu da bir gerçek ki, “duyguları yönetmek” fikirleri yönetmekten çok daha kolaydır. Çünkü duygu herkeste vardır ama bilgi herkeste bulunmamaktadır. Allah’ın birkulu olan liderin, hiç hata yapmayacağına olan kör inanç ve bu inançtan kaynaklanan kesin yargı, bilim dışı olduğu kadar din dışı olmasına rağmen, liderin yalan söyleyebileceğine inanmayan milyonlar var. Ne yazık ki, halkın ciddiye alınacak bir çoğunluğu, hala bu saçma fikirle oluşturulan bataklıkta kulaç atmaya devam etmektedir… Erdoğan’ın yerel seçimlerdeki başarısında, yukarıdaki etkenlerin katkısı küçümsenemez. Bu başarı ile  “hırsızlık ve yolsuzluk” olaylarından elbette aklanmış değillerdir. Erdoğan’ın ortalığa saçılan kasetleri, Atlantik ötesi ile bağlantılı göstermesi, antiemperyalist bir duruş gibi algılanmış ve kendisine önemli bir ölçüde destek sağlamıştır… Seçim sonuçları ve Başbakanın balkon konuşmasından sonra, doğal olarak Türkiye şoktadır!.. Böyle bir ortamda ne yazık ki, muhalefet liderleri, halka güven vermiyorlar!.. AKP tabanını “hırsızlığa evet” diyenler olarak nitelendirmek doğru değildir. Bugün seçmenin yüzde 25’ini teşkil eden “kararsız seçmenler”dir. Çünkü kararsız olan insanların, oturmuş, belirli ve tutarlı bir fikirleri yoktur. Bununla birlikte, güçlünün yanında olmak isterler. Kendi dünyalarında yaşayıp, bir tek kendi sorunlarını önemsedikleri için yolsuzluk olaylarını göremezler bile… AKP’ye verilen oyların toplamı: 19.455.621’dir…  Okuma yazma bilmeyenler ise, 17 milyon 820 bin kişi olup, acaba oylarını hangi partiye vermişlerdir?.. (5) Muhalefet, belirli bir ideolojisi olmayan insanlara uygun yeni bir söylem geliştirmek zorundadır. Bu kesimin duyguları daha kolay yönetilir. Yüzde 25 civarında olan kararsız oylar, korkunç bir gerçeğe işaret etmektedir. İktidarı belirleyen, CHP’nin seçmeni kadar olan bu kararsızların oylarıdır. Bu kesim için “güven duygusu” herşeyin önünde gelir. Kendini ve geçmişini inkar eden, siyasi rakibi gibi olmaya özenenlerin, taklit kokan söylemleri, hiçbir şekilde kararsız kitlelere güven veremez.Halkın ne istediğini “uzmanlar” yerine, halka sormak en doğru yoldur. Ancak o zaman gerçeklerla yüz yüze gelinebilir. Kararsız insanlar, güçlü olmayanın yanında yer almazlar!.. Güçlülüğün en önemli kanıtı ise duruştur.  Duruş: Zigzag yapmadan kararlı yürüyüştür… Tutarlı olmaktır, ilkelerden ödün vermemektir, dürüst davranmaktır, kurnazlığa kaçamamaktır. Dün siyah dediğine bugün beyaz dememektir… Kaypak olmamak, gizli ajandası bulunmamaktır… Kapalı kapılar ardında iş çevirmemektir. Omurgalı olup, dik durmaktır… Düşman bilinenlerle işbirliği yapmamaktır. Bu memleketi düşmandan kurtaranlara ve Cumhuriyeti kuranlara saygılı olmaktır. Seyit Rızalar, Şeyh Saitler, Öcalarlar gibi bölücü, vatan haini ve gericileri, kutsayıp kahraman gibi göstermemektir. Atatürk’ün koltuğundan Atatürk’e küfretmemektir… Atalarımızın emanetine Adam gibi sahip çıkmaktır… Güvenilir lider, seçim yenilgisini tartışmak için kurultayı toplar, ABD’ye heyet göndermez… Kısacası; kitlelere güven vermek, halkın arasında Atatürk gibi olmaktan geçer!.. Atatürk’ün koltuğuna oturup, onun yolundan gitmeyenlerin yapabileceği tek onurlu hareket, istifa ederek, çekip gitmektir. Ne var ki, bu önemli makama hak etmeden, dış güçlerin desteği ile gelenler, diyet borçlarını ödemeden bile istifa edemezler.  Daha baştan, istifa haklarını yok etmişlerdir. Güçlü ve güven veren liderler, onurlu bir mücadele sonunda veya tabanın ısrarlarıyla temsil makamlarına gelirler. Şartlar gerektirdiğinde de adam gibi istifa edip, ayrılmada en küçük bir terüddüt göstermezler. Kılıçdaroğlu ve ekibi gibi layık olmadıkları o koltuklara yapışmazlar!.. Av. Cemil Can DİPNOTLAR: (1) http://cemilcan.gen.tr/2014/04/usaklar-uc-olunca-kazanan-abd-oldu/ (2) http://chp-muhalefethareketi.biz.tr/wp-content/uploads/2014/04/g%C3%B6khan_3_a.jpg (3) http://cemilcan.gen.tr/?s=ezilmi%C5%9Flik+duygusu (4)Prof. Erdal Atabek. Bu durumu “kimlik kaybı korkusu ile açıklamaktadır: “AKP’nin karşısındaki partinin kazanması için, oy istediği kişilere ‘daha güvenilir, daha güçlü, daha ona ulaşan, daha değerli bir kimlik’ verebilmesi gerekir. Böyle bir kimliği verebileceğine oy istediği kişileri inandırması gerekir. Böyle bir değişim olabir mi? Elbette olabilir. Bu da, ‘bireysel ve toplumsal korkuyu yenebilmek’le olacaktır. Doğru bildiğiniz yolda cesaretle yürümek. Her türlü engeli aşacağınıza ilişkin kararlılık. Bu kararlılığı sürdürecek sarsılmaz irade. Doğruları cesaretle toplumla paylaşmak. Bütün bir toplumu hedefinize götürmek. Bıkmadan, yorulmadan, korkmadan yürümek. İşte, liderlik de budur, rehberlik de budur. Toplum bunları yaptığınız zaman size güvenir, arkanızdan yürür ve güvenilir kimliği kazanır. http://erdalatabek.wordpress.com/2014/03/30/kimlik-kaybi-korkusu/ Prof. Emre Kongar ise, basitçe: “Güçlüden, zalimden etkilenmek” olarak tanımladığı bu durumu, “güce tapınma” diye özetlenebilecek bir kitle davranışı olarak görmektedir. http://www.kongar.org/aydinlanma/2011/1172_Siyaset_ve_Stochlom_Sendromu.php http://www.kongar.org/aydinlanma/2011/1175_Siyaset_ve_Stockholm_Sendromu_II.php http://www.kongar.org/aydinlanma/2011/1177_Siyaset_ve_Stockholm_Sendromu_III.php (5) TÜİK verilerine göre, 2013 yılı itibariyle toplam nüfusumuz 76.667.864’tür. Bunun, 61 milyon 500 bin’i gerekli temel eğitimden yoksundur. Temel eğitimden yoksun olanlar, toplam nüfusun yüzde 82 sine karşılık gelirler. 9 milyon 625 bin kişi, hiç okuma-yazma bilmiyor. İlkokulu bitirmemiş kişi sayısı ise, 17 milyon 820’dir. Sadece ilkokul mezunlarının sayısı 24 milyona ulaşmıştır.

BUNLARI HAK ETTİK Mİ? Av. Cemil Can

Ergenekon, Balyoz ve Odatv operasyonlarının merkezindeki adam İstanbul Emniyet İstihbarat Müdürü Ali Fuat Yılmazer, tertibi itiraf etti: “İşçi Partisi’ne yapılan operasyonla AYM üyeleri etkilendi ve AKP’nin kapatılmasına karşı olan 2,5 üye 5’e çıktı. Başbakan yapın dedi, biz de yaptık”  dedi… Bu operasyonların merkezinde İşçi Partisi’nin olduğunu soruşturmanın olağanüstü yetkilerle donatılmış özel yetkili savcısı Zekeriya Öz, AKP’ye verdiği mülakatla aylar önce doğrulamıştı… Anlaşıldığına göre, operasyonu yapacak olan ekibe Başbakan elinizde yeterli delil var mı diye sormuş… Yokmuş ama ihtiyaç duyulan delilleri operasyon sırasında bulabileceklerini umuyorlarmış… Bulamazlarca delil üretme yetenekleri devreye girecek… Başbakanlık Teftiş Kurulu’nun, 2008 tarihli raporunda, polis şefleri Ali Fuat Yılmazer ile Ramazan Akyürek’in, Hrant Dink cinayetindeihmallerinin bulunduğu belirtilmişti… Cumhuriyet tarihinin bu en büyük operasyonunun da aynı ihmalkâr Ali Fuat Yılmazer  tarafından yürütülmesine karar verildi…  Aradan ancak 5-6 yıl geçtikten sonra,  hükümet uyanır gibi yaptı.  “TSK’ya komplo yapıldı”  diyerek suç ortaklığından kurtulma çabaları içerisine girdi. Harcanma sırası kendisine  geldiğini anlayan Yılmazer, bu yüzden doğrudan başbakanı hedef aldı!.. Tokmağın hala elinde olduğunu sanan Erdoğan’ın Dış İşleri Bakanlığı, sinyal bozucu aletlere rağmen, meğer yüksek teknolojili böceklerle dinleniyormuş!  Başbakana göre, devletin sırlarını dinleyenler, inlerine girmeye karar verdiği Cemaat üyeleriymiş. 13 Mart günü MGK talimatı ile yapıldığı söylenen toplantıda konuşulanları Cemaat sızdırmışmış!? Bu toplantıda, hükümetin Suriye ile savaş çıkartmak için yaratacağı bahaneler tartışılıyordu. Konuşmalar yalanlanmadığına göre, dinlemeyi yaptıranların kimler olduğu sorusu birinci sıraya oturur. Bülent Arınç’a göre, konuşmaların deşifre olmasından kim yararlandıysa olağan şüpheli de odur. Bu mantığa göre, Suriye veya aynı tarafta yer alan Rusya, Çin, İran, Irak olağan şüphelilerdir. Nedense bu sıralamada MOSSAD ve CIA kimsenin aklına gelmedi. Sanki ABD Büyük Ortadoğu Projesi’nden vazgeçmiş, sanki Suriye’nin kuzeyinden Akdeniz’e doğru oluşturulmak istenenkoridora bir alternatif bulmuş da çekip gitmiş gibi.  Türkiye’nin Suriye ile savaşmasında asıl çıkarı olan projenin sahibi ABD’dir. Buna rağmen, söz dinlemeyen Erdoğan’dan kurtulmak için, arkasındaki kitle desteğini azaltmak amacıyla, bu konuşmaları dışarıya sızdırmış olabilirler. O bakımdan CIA’yı ve ortağı MOSSAD’ı olağan şüpheliler arasından çıkartmak veya arka sıralara atmak doğru değildir… Konuşmanın deşifre edilmesi, ilk başta Türkiye’nin Suriye ile savaşa girmemesi sonucunu doğurur. Bunda hem Suriye hem de Türkiye halklarının yararı vardır. Böyle bakıldığında olağan şüpheliler sıralamasının başına Türkiye ile Suriye’yi koymak gerekir… Görüldüğü gibi yorum yaparak, şüpheliyi bulmak olanaksızdır. Dolayısıyla Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç’ın yürüttüğü mantık, dış politikada geçerli akçe sayılamaz.  Türkiye gibi devlet geleneği eski olan bir ülkenin Dış İşleri Bakanlığı’nı dinlemek kolay bir iş olmasa gerekir. Yabancı servisler açısından bu işi yapmak, bir gizli servis zaferi sayılır. Kendi ülkeleri adına böyle bir istihbarata imza atan ajanları “vatan haini” olarak ilan etmek, tam olarak bir acizlik ifadesidir. “Vatan haini” sözünü kullanabilmek için, eylemi yapanın Türk vatandaşı olması gerekir.  Buradan bakılınca,  demek ki, hükümetimiz Dış İşleri Bakanlığı’nda yapılan üst düzeyde bir konuşmayı, bir Türk vatandaşının sızdırdığını düşünmektedir.  Zaten Başbakanın “İnlerine gireceğiz” sözleri de asıl şüphelenilenin bir Cemaat üyesi olduğunu akla getirmektedir… Yargıyı ve polisi Cemaate teslim eden hükümetimiz, acaba Dış İşleri Bakanlığı’nı da  CIA’nın kucağındaki Cemaat’e mi teslim etmiştir? Eğer öyleyse, Başbakanın bağırıp çağırmaları beyhudedir. Zira bu dinlenmenin de sorumluluğu kendi üzerinde kalacaktır… Erdoğan’ın, Suriye’ye karşı savaş niyeti ortaya çıktıktan sonra, Beşar Esat’ın eli daha da kuvvetlenmiştir.  Esat’ın “Süleyman Şah Türbesi’ni MİT’e karşı koruyabiliriz” şeklindeki karşılığı, bu rahatlamayı gösterir ve belki de son yüz yılın diplomasideki zekâ fışkıran tek esprisidir… Hükümetin bu sarsıcı olayı, iç politika malzemesi olarak değerlendirmek istemesine şapka çıkartıp, “pes” demek gerekir… “Sıfır sorunlu” dış politikanın bir şaka olduğu açık seçik olarak ortaya çıkmıştır… Uluslararası sözleşmeler, evrensel hukuk ilkeleri ve yerleşik içtihatları çiğneyerek, idare edilen devlete doğal olarak her türlü sızma olanaklıdır. Kaldı ki, devletin kendini koruma mekanizması, AKP iktidarları ile tahmin edilenin çok üzerinde zaafa uğratılmıştır. Uyduruk nedenlerle, kozmik odalara girilmiş, TSK’nın tatbikat planlarının eklemeler yapılarak iddianameler yaratılmış, devletin istihbarat arşivi “klon”lanıp dışarıya çıkarılmış, elde kalan arşiv ise silinerek, devlette hafıza bırakılmamıştır. İletişimin alt yapısının en önemli kuruluşu olan ve hiçbir zaman zarar etmeyen TÜRK TELEKOM’un iki yıllık karı karşılığında yabancılara satılması, telafi edilemeyecek ilave bir güvenlik zaafı ortaya çıkartmıştır. ABD’nin yabancı devlet başkanlarını dinlemesi, uydular aracılığı ile ve Telekom hatları üzerinden gerçekleştirilmektedir. Alman Spiegel dergisinin haberine göre, ABD Ulusal Güvenlik Ajansı’nın (NSA) 122 devlet ve hükümet başkanı hakkında bilgi topladığına ilişkin yeni bir belge ortaya çıkmıştır… Hükümetimiz, siyasi rakiplerini itibarsızlaştırmak için Anayasa referandumunda ve geçen genel seçimlerde hukuksuz dinlemelerden yararlanmıştır.  Erdoğan, başka ülkelerin yurttaşı olmak için o ülkelerin çıkarlarını korumak üzere yemin etmiş kişilere, kabinesinde görev vermiştir. Bu dahi devletin bilgi güvenliğini tehlikeye atan önemli bir tedbirsizlik sayılır. Çifte vatandaş olan bir kişinin, çıkarlarının çatışması halinde, uyruğunda olduğu hangi devleti koruyacağını kim nereden garanti edebilir ki?.. Şimdi gelelim konuşmanın inkâr edilmeyen içeriğine:  Devletin tepesinde yapılan konuşma, tam bir fecaat kabul edilmelidir…  Devleti yönetenlerin, teröristlere 2000’i aşkın TIR dolusu silah ve mühimmat göndermeleri, hiçbir şekilde kabul edilemez. Bunların parasal tutarı kim bilir ne kadar eder! Hatalı Suriye politikamız yüzünden, Türkiye’ye sığınan mültecilere yapılan yardımlar 2,5 milyar doları geçmiştir. Yoksulluk içerisinde kıvranan halkın paraları, bu şekilde çarçur edilemez… Genelkurmay’ın Suriye ile savaşmak için kurduğu bin kişilik ordu, 40 bin insanımızın ölümünden sorumlu terör örgütüPKK’ya karşı acaba neden savaşmaz? Bu özel orduyu yönetmek üzere, general görevlendirmek TSK’ya yakışıyor mu? Teröristlerle aynı safta savaşan bir Türk generalinin varlığını düşünmek bile istemiyorum. Balyoz ve Ergenekon davalarında yargılanan komutanlara sormak gerekir. Türkiye’nin kucağında büyütülen İŞID adlı terör örgütü, Süleyman Şah türbesine saldıracak kadar aptal mıdır? Suriye ve Irak’la savaşmak durumunda olan bu örgüt, bir de Türkiye’yi başına bela olarak neden salsın?  MİT Müsteşarının “4 adam gönderirim 8 füze attırırım”  sözleri, Türkiye Cumhuriyeti’ne yakışıyor mu?  Tüm bu gerçekleri bire bir yaşayan Genelkurmay İkinci Başkanı, TSK’ya “Yıldırım Harekât Mesajı” nasıl verebilir aklın alacağı bir şey değil… En gizli olması gereken toplantımızda, ABD’liler “uçuşa yasak bölge planları” dağıtıyorlar…  Demek kiCIA içerimizdedir! Bu ülkeyi kim yönetiyor Allah aşkına? Böyle bir rezillik Cumhuriyet tarihi boyunca hiç yaşanmamıştır… Başımızda bu kadar iş varken,  bir de yolsuzluklar ve hırsızlıklar konusunda tek söz söylemeyen Diyanet işleri partisi, “Twiter” ve “Youtube” yasaklarını savunuyor… Başkan, yasakların “hürriyeti kısma” anlamına gelmediği şeklinde saçma sapan  hutbeler hazırlayarak Cuma günleri okutuyor!.. Daha da korkunç olanı, bu Diyanet işleri partisi, Allah’ın evinde muhalif olan herkesi “gemiyi dipten delmeye çalışanlar” olarak gösterip, siyasete soyunuyor…  Hürriyetin nasıl kısıtlanabileceğini anlamayan bu kurum,  demokrasinin olmazsa olmazı olan karşı görüşü,  (muhalefeti) çok görüp, lanetlemekten beter ediyor… Dinin ve dince kutsal sayılan değerlerin bu kadar aşağılık şekilde istismarı, bir tek bu dönemde yaşanmaktadır… Böyle bir yönetimi, ne yaptık da hak ettik anlamıyorum!?.. Av. Cemil Can

 “YA MÜZAKERE YA SAVAŞ”!..  Av. Cemil Can

MİLLETİN A..NA KOYANLAR!..

Yolsuzluk ve rüşvet yolu ile çalındığı tahmin edilen para242 milyar TL civarında. Başbakanın bu paralar devletten çalınmamış anlamına gelen sözlerinin hiçbir inandırıcılığı yok. Çalınan her kuruş Türk halkının cebinden çıkmıştır veya yakında çıkacaktır. Devletin bankalarından usulsüz olarak alınan krediler battığında,fatura tüm halka çıkartılır. Geçmişte de bu hep böyle olmuştur. İhale yolsuzlukları ile ele geçirilen paralar kimindir? Onlar da halka aittir. Sonuç olarak76 milyon Türk halkı soyulmuştur. Bu hırsızlıklardan adam başına ne düşer onu hesaplayalım: Nüfusumuz 76 milyon olduğuna göre, 243 milyon bölü 76 milyon eşittir 3.197.00- TL eder. Yani tüyü bitmemiş yetim dâhil, her birimizden3.197 TL çalınmıştır… Hesap bu kadar basittir yani!..Gelecek12 ay içerisinde ödemek zorunda olduğumuz dış borcumuz163 milyar dolar civarındadır. 2013’ün cari açığı ise 65 milyar dolar olarak açıklanmıştır. Bu miktar dışarıdan gelen 72 milyar dolarlık sermaye ile finanse edilmişmiş… Kısaca; borcumuz ödenmiş değil, her geçen gün katlanarak büyüyor!.. Borcumuzu ve çalınan paraların miktarını siz karşılaştırın istedim… Hazine yağmalanınca, doğal olarak elde avuçta bir şey kalmıyor. Hükümet,mecburen dolaylı vergilere başvuracaktır. İki de bir petrol  ve tekel ürünlerine ne diye zam yapıldığını sanıyorsunuz?..Sen o “iki kişiden biri”;  vergiden, harçtan, haraçtan muaf mı sanıyorsun kendini? Payına düşen 3.197 lirayı Almanlar gelip ödeyecek değil. Sen ödeyeceksin!..O eylemli durum için yatak odalarına girmiyorlar artık, oralara para kasalarını koyacaklar. Anlayacağın,bu iletişim çağında “Milletin a..na koymak” 3.197 lirayı bir şekilde insanın cebinden almakla gerçekleşiyor! “AKP’ye oy vermedim” veya “ben bu Milletten değilim” demekle kurtulamazsın!..Sen de herkes gibi Mehmet Cengiz’in küfründen payına düşeni alacaksın!.. 2014 yılında parası çalınan vatandaşın,3.8 milyonu okuma-yazma bilmiyor. Bu yüzden onlara durumu anlatmak biraz zor olabilir ama okuma-yazma bilip de okumayanlarımız var. Onlar hayli kalabalık. Okuduğunu anlamayanlar, yandaş kanallara abone olup dünyaya gözlerini kapayanlarımız cabası. Onları da eklediniz mi rakam, on milyonları buluyor. Kimilerinin “güruh” dediği bu geniş kesimin desteğini almış bir iktidarı düşürmek,öyle kolay değil!.. Geriletmek bile çok büyük başarı sayılabilir!..Stratejiyi bu gerçeğe göre belirlemek gerekir. Böylesine hayati öneme sahip seçimlerde, eşi dostu bir yerlere getirmek, Cumhuriyete doğrudan ihanet sayılır. Bu dönem; AKP’li olanlar dışında, güçlü olan adaylara destek vermek, ulusal bir görev olarak karşımıza çıkıyor!.. *** “17 Aralık Operasyonu” sırasında yatak odasındaki kasalarda yüklü miktarda para bulunan Barış Güler, babası eski İçişleri Bakanı Muammer Güler’i arayarak durumdan haberdar ediyor. Muammer,telaşla evde para olup olmadığını soruyor. Barış babasına yanıt veriyor: “Kendi param, üç beş kuruş kalan param” diyor eski İçişleri Bakanına… Baba yeniden soruyor: “Kaç para”. Barış: “Sen bilirsin” diyor. Baba: “Kaç lira oğlum” diye ısrar ediyor. Barış yanıt veriyor:” 1 trilyon civarında param var”!.. Nihayet, bu karşılıklı konuşmadan çocuğun kalan parasının 1 trilyon olduğu anlaşılıyor… Eski İçişleri Bakanı, doğal olarak:”Diyeceksin ki,  bir danışmanlık ilişkim var. Gayri resmi danışmanlık yapıyorum. Benim alacaklı olduğum dayımın oğlu bunların yanında çalışıyor.  Onun bana borcu var, senetlerimiz var” diye oğluna akıl veriyor ve babalık duygusu ile onu korumaya çalışıyor!.. Her Türk vatandaşını 3.197 TL borçlandırılarak,toplanan paralardan Barış’ın hissesine düşen bu kadar mı acaba? Hiç sanmam. Çünkü kendisi açıkladı; “kalan param 1trilyon” civarında demiş ya. Giden parası ne kadar olduğunu bilen yok!..Nereye gittiğini de bilen yok şimdilik!.. Aslında bu diyalogda iki itiraf var:Biri; Barış’ın“Sen bilirsin” diyerek, paralardan babasının haberdar olduğunu itiraf etmesi. Diğeri; paranın kaynağı; yani paraların gayri resmi danışmanlık işinden elde edildiği. Resmi danışmanlık şirketi açsalardı, bir de devlete vergi ödeyeceklerdi. Ne gerek var, enayi midir İçişleri Bakanı?Nasılsa dayı oğlunu da işe yerleştirdiler!..Umurunda mı Barış’ın vergi gelirleri.  Adam başına 3.197 liralık borcu, dolaylı vergilerle ödeyecek “kerizler”,varsın vergileri de ödesinler!..Gördüğünüz gibi, AKP iktidarında bakanlar bile, “gayri resmi” (kayıt dışı)  iş çevirdiklerini “savunma” olarak ileri sürebiliyorlar… Ne günlere geldik değil mi? Adalet işliyor tabi! Barış’ın yatak odasında ele geçirilen mahkemenin el koyduğu paralar üzerindeki ihtiyati tedbir  kararı da  kalktı!.. Şimdi sırada; “rüşvet” ve “hırsızlığın”  tek kelime ile tanımlanmasına geldi.  Bence en uygun sözcük; “danışmanlık”tır. Bu iş için seçimlerden önce  bir “torba yasa” çıkartmanın vakti geldi de geçiyor bile!.. *** Önlerinde yürüyen bizim salaklara güvenmeseler; Sabah ve atv’yi ele geçirmek için talimat veren Başbakanın emri de olsa, o ünlü 41 büyük müteahhit; öyle büyük para havuzunu kuramazlardı… Dolayısıyla Kalkandereli Mehmet Cengiz  de “Milletin a..na”o kadar kolay koyamazdı!.. AKP, kurulduğu andan itibaren; cahil, mesleksiz, kimliksiz ve kişiliksiz kesimlerin sığınabildiği bir yerdi. Bu gerçeği dürüstçe kabul etmek gerekir. Sokaktaki işsizler,seçim kampanyası boyunca, döner-ekmek ve ayran ile karınlarını orada doyurabildiler. AKP, seçimlerden önce, kapı kapı dolaşıp,Allah için, din için oy dilenmeyi meslek edinenlerin de barınacağı yer olmuştur… Her genel seçimden sonra, hep birlikte kömür, bulgur ve makarna yardımı alarak; gelecek “güzel” günleri beklemeye başladılar. Bu kesim, salt bu nedenle bile, seçimlerde anne ve babalarının, eşlerinin, çocuklarının ve kardeşlerinin oylarını çılgınlar gibi ipotek altına almıştır.Onlara göre, herkes oyunu  “Müslüman parti” AKP’ye vermeliydi. Sıraları geldiğinde ki, geleceğine Allah’a inanır gibi inanıyorlardı,onlarda topladıkları oyları paraya çevireceklerdi!Avantadan paylarına düşeni alıp,kısa yoldan köşeyi döneceklerdi… “Avanta” dedikleri, sanki düşmandan yağmalanan mallardı!.. Anlayacağınız, her birinin hedefinde “Barış” olmak vardı! Aradan 12 yıl geçti, beklenen o gün hiç gelmedi, gelmeyecek elbette. Oy dilencilerinin hayalleri hepten suya düştü. Köşeyi dönenler, her zamanki, gibi kaymak tabakasının uyanık çocukları oldu! Bizim zavallılar, bulundukları yerde öylece kala kaldılar…  Sıranın kendilerine asla gelmeyeceğini şimdi biliyorlar, lakin ne fayda iş işten çoktan geçmiştir!.. Bu yalın gerçeğe rağmen, bir tür savunmadır galiba, bu acı deneyleri yaşayanlar, hala politikacıların önünde, onlara oy dilenip, kendilerini yolsuzluk ve rüşveti savunmakla görevli hissediyorlar!.. *** Emperyalistler, Abdullah Öcalan’ın İmralı sorgusunun video kayıtları ile sarsılan Kürtlere, yeni bir lider yaratılabilir mi göreceğiz! BOP’a teslim olan ve taşeronluğu kabul eden Apo,  kadrolarının ne kadar tehlikeli ve acımasız olduklarına vurgu yaptıktan sonra, bütün Kürtleri hizaya getirerek devletin hizmetine sokacağının sözünü vermişti. Bu sözünü henüz yerine getiremedi.. Tam aksine “özerklik” istiyor şimdi! Doğu ve Güneydoğu Anadolu’dan devleti kovdular. Açılımın geldiği nokta burasıdır işte. İşçi Partisi, bu önemli ifşaatla; Kürtlere ve Türklere önemli bir fırsat sunmuştur: Seyit Rızalar, Şeyh Saitler, Apolar ve diğer Kürt liderlerinin hepsinin, emperyalizmin maşası olduğu bir kez daha kanıtlanmıştır… Bu görüntülerle aynı zamanda, Kürtler ve diğer azınlıkların Türklerle birlikte, insanca ve eşit yurttaş olarak yaşama olanağını veren Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün, ufkun ötesini gören, son yüzyılın en büyük lideri olduğu ve kurtuluşun onun izinden yürümekle gerçekleşeceği gerçeği görülmüştür!.. O’nun ve yolunda yürüyen kahramanların mücadelesi önünde saygı ile eğilirim!.. Av. Cemil Can

ENAYİLER!.. Av. Cemil Can

Son yapılan anketlerin birinde elde edilen sonuç,  “Aziz Nesin’lik durum” olarak nitelendirilmiş. Ankete katılanların yüzde 77’si, yolsuzluk ve rüşvetin varlığına inandığı halde genel seçimlerde tercihlerinin değişmeyeceğini söylemişler. Başka bir deyişle; hırsızlığa ve rüşvete yol veren iktidara desteklerini sürdürecekler!… Tam da Türkiye’ye göre bir durum!?.. Siyasetten beklentisi olup da halkı suçlamaktan çekinenler, elbette bu durumu Aziz Nesin’lik olarak isimlendireceklerdir. Toplumsal bir felaketin ipuçlarının göründüğü bu acıklı durumda, komik olan hiçbir şey bulunmamaktadır. Bu isabetsiz yakıştırmayı yapanlara göre, halk ne yaparsa yapsın hiçbir zaman  sorumlu tutulamayacaktır!.. Bu görüşe göre, halkın çoğunluğunun iradesi ile ortaya çıkan en olumsuz sonuçlardan bile, son tahlilde yine yöneticiler sorumlu tutulacaktır. Kuşkusuz bu yargıda haklılık payı vardır ama asıl görülmesi gereken, Cumhuriyet Gazetesi yazarı Ali Sirmen’in işaret ettiği yan olmalıdır… (1)  Sirmen’e göre, seçimlerden önce, gecekondular için çıkartılan imar af yasaları ile meşrulaştırılan “talan sosyal adaleti”nin, toplumda yarattığı çürüme bizi bu noktaya kadar getirmiştir. Bu tespite vergi ve prim aflarını da ekleyebiliriz. Hazineye ait arazilerin üzerinde kurulan gecekondulara; yol, su, elektrik gibi kamu hizmetlerini verdikten sonra, tapu tahsis belgesi ile taçlandırmak, son derece hatalı bir politikadır. Bu durum yasaları çiğneyerek, hazineye ait taşınmaz malları işgal edenleri, cezalandıracak yerde bir tür ödüllendirmektir. İşgalciler, yasalara saygılı, dürüst vatandaşlar karşısında, üstelik devletin eliyle,  pek çok kez,  haksız bir şekilde zenginleştirilmişlerdir!.. Aynı şekilde, mali aflarla da hazineye girmesi gereken kamuya ait paralar, bunları ödemek zorunda olanların cebinde bırakılmıştır. Bu yalın gerçek karşısında, yasalara saygılı yurttaşlar bir anlamda cezalandırılmış ve “enayi” durumuna düşürülmüşlerdir… Bu tür olayların kısa aralıklarla tekrarı, dürüst vatandaşları “enayi” olmadıklarını ispat etmeye zorlamıştır!.. Dürüst vatandaş “enayi” olmadığını nasıl kanıtlayacaktır? Yanıt bellidir. Dürüst olmayan yaptığı gibi… Ya hazine arazilerini işgal edecek, ya da devlete olan borçlarını ödemeyecektir!..  Vatandaş, “enayi” olmadığını kanıtlamak için “hırsızlık” yapmaya teşvik edilmektedir… Bu anormal davranışların  doğal sonucu olarak, enayi olmamanın ispat aracı haline gelen kamu malını talan, giderek  dürüst vatandaşlar arasında da meşrulaşmaya başlamıştır!.. Yasalara saygılı, dürüst vatandaşlar, yağma ve talana yatkın olanlarla birleşince, yüzde seksenlere yaklaşan bir oy oranını ortaya çıkartmış bulunmaktadır… Bu korkunç bir rakama karşılık gelmektedir.  İçerisinde kararsız seçmenleri de bulunduran bu geniş dilim, doğal olarak güncel siyasetin de odağını oluşturmaktadır. AKP, üç seçim arka arkaya halkın yararına dişe dokunur bir icraat yapmadığı halde, yüzde 50’yi bulan desteğini bu kitle içerisinden ayarlayabilmiştir!.. Akıl ve mantık süzgecinden geçirmeden, sadece lider  kabul ettikleri Erdoğan’ın, ses tonundan etkilenerek, antidemokratik anayasa değişikliklerine bile “evet” demişlerdir!.. Halkın önemli bir kesimini, ilkesiz olmakla, dürüst davranmamakla ve haksızlık yapanın yanında yer almakla suçlamak, öyle kolay bir iş değildir. Bu şekilde tanımlanan bir kitlenin, desteğini alarak oya çevirecek olan parti için ilk icraat: Bu yığınların temel karakteristiğini reddetmemek ve onlarla aynı-yağma ve talan üzerine kurulu düşüncelerini benimsendiğini göstermektir. Bu bir tür siyasetçilerle seçmen arasında yapılmış gizli bir anlaşmadır. 1999 genel seçimlerinde, (2) barajın altında kalarak Meclise milletvekili sokamayan CHP’nin lideri Baykal, içerisinde bulunulan durumu açıklarken; seçmeni “mantıksız” davranmakla suçlamış ve kabahatli olarak ilan etmişti… (3) Siyasi başarısızlıktan seçmeni sorumlu tutmak, her siyaset adamının yapabileceği bir iş değildir. Kabul etmek gerekir ki, o tarihte Baykal, bu tespiti ile halkın sağduyusunu yitirmekte olduğu gerçeğinin de altını çizmiştir. Ali Sirmen’in yerinde saptaması ile “sorunların çözülmesinin talanla sağlanabileceği ve bundan herkesin yararlanabileceği yanılsamasının yaratılması” ile “büyük talandan bana da pay kalır; komşuda pişer bana da düşer” zihniyeti, kınanacak yerde sürekli yeşertilmiştir… Hiç kuşku yok ki, böyle bir duruma gelinmesinin baş sorumlusu,  “talan sosyal adaletine” olur veren siyasettir… Halkın sorumluluğu da vardır elbette, ama onlarınki,  ahlaki temelde ve ikinci derecdendir… Boğazına kadar yolsuzluğa batan AKP iktidarına destek veren seçmenlerin, bugünkü durumuna göre, siyasi tercihlerini değiştirmemelerinin gerçek nedenini öğrenmek,  çok kolay değildir. Bu kokuşmuş iktidara desteğini hala sürdürenlerin çoğunluğu, yağma düzeninden şu ana kadar hiçbir şekilde yararlanamayanlardır! Başkasının yaptığı hırsızlığı savunmak zorunda hisseden insanın ruh sağlığını düşünebiliyor musunuz? Bu insanların içerisinde bulundukları karmaşık duyguları hakkında yanılsak da devam etmekte olan yağmadan pek yakında yararlanacaklarına dair kör bir inanç içerisinde olduğunu söyleyebiliriz… Tersi düşünüldüğünde; kamu mallarını yağmalayanlara sadece destek vermiş olmakla kalacaklar ve  paylarına düşeni alamamış olmakla “enayi” durumuna düştüklerine inanacaklardır!.. Dürüst davranarak yağmacılara destek vermeyenleri  “enayi” durumuna düşüren bu garip sistem, giderek destekleyenlerin  de payını vermeyerek, onları da “enayi” durumuna düşürmektedir!.. “Enayi” damgasını yemektense, sistemi savunmak daha kolaydır!.. Kişiliği, adeta siyasi lideri ile bütünleşen kitleler, yasa dışı hiçbir işe bulaşmadıkları halde, yasa dışı işlere bulaşan liderlerini ve yakın çevresini  neden savunmak zorunda kalırlar?… Akıl almaz rüşvet ve yolsuzluk olayları ile suçlanan liderlerine karşı yapılan en ağır eleştirileri, kendilerine karşı yapılmış hakaretler olarak kabul edip, aşırı tepki vermelerinin sosyolojik bir nedeni vardır elbette!.. Bu durumdaki seçmenler, sorunlara çözüm üretmeyen siyasetçiler için paha biçilmez değerdedir. Çok büyük ve fahiş hatalar yapmadıkça liderlerini terk etmezler!.. Bu yüzdendir ki, hırsızlıkla suçlanan siyasetçiler, hesap vermek için mahkeme yerine, sandığı göstermektedirler!..  Rüşvet ve yolsuzluğun varlığını kabul edip, bunu yapanlara destek vermeyi ve yolsuzluğa bulaşan siyasileri savunmaya çalışmayı, bilinen insan davranışları açıklamak, neredeyse imkânsız hale gelecektir! Bu noktada sosyal bilimcilerin ayrı bir başlık açmaları zorunlu görülmektedir!.. Yolsuzluğa bulaşmış bir iktidarı desteklemeyi, “suç ortaklığı” ile açıklamak da mümkündür. Hiçbir şekilde suça bulaşmamış seçmenlerin, olası bir iktidar değişikliğinde,hesaba çekilecekleri veya başka bir şekilde, örneğin bazı olanaklardan yararlandırılmama şeklinde cezalandırılacaklarını düşünmeleri, oldukça etkilidir… Bu şekilde gelişen davranış biçimine, hak etmeden elde edilenleri kaybetme korkusunu da dâhil etmek gerekir… Ama asıl önemli olan, iktidara gelme olasılığı bulunan muhalefetteki partilerin, hukuka saygılı kesimler ile “talan sosyal ekonomisine” bağlanmış kitlelere, umut ve güven verememiş olmasıdır… Bu güvensizliği yaratan temel olgu, yolsuzluk ve rüşvete bulaşmış, milli orduya birlikte kumpas kurmuş koalisyon ortakları arasında başlayan kavgada,haksızlardan birinin yanında saf tutmuş olmaktır… İki yanlış arasında doğruyu gösterip savunmaktan aciz olan muhalefet, zaten kafası iyice karışmış, güven bunalımı içerisinde çırpınan, şaşkın yığınların desteğini hiçbir şekilde alamayacaktır!.. Bu yüzden, yanlış yerde konuşlanan seçmenler de kolay kolay yol arkadaşlarını terk edemeyecektir!… Sandığa gitmeden önce, çözülmesi gereken sorun budur ve çözüme buradan başlamak gerekmektedir!.. Av. Cemil Can

DİPNOTLAR: (1)        http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/38793/Talan_Sosyal_Adaleti.html (2)        http://tr.wikipedia.org/wiki/1999_T%C3%BCrkiye_genel_se%C3%A7imleri (3)        http://cemilcan.gen.tr/2002/12/simdi-chp-zamanidir/  

“CeHaPe Zihniyeti”!..‏  Av. Cemil Can Uzun zamandır söylemek istediğim; fakat bu sefer de kalsın, diyerek ertelediğim bir tespitim var. Y-CHP’nin Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, sürekli Başbakan Erdoğan’ın cahilliğine vurgu yapmak için; şunu okusun, bunu okusun gibi tacizlerde bulunuyor. Her nasıl oluyorsa, Erdoğan da bu tür saldırıların hemen karşılığını vermiyor. Kılıçdaroğlu, bu fahiş hatayı, birkaç kez tekrar ettikten ve halkın hafızasında iyice yerleştikten sonra, arka arkaya yumruklarını indiriyor. Bir değil, beş değil, onlarca yaşadık bu tabloyu. Her seferinde bu tartışmadan kazançlı çıkan Erdoğan olmuştur. Son olarak 15 Nisan 2014 tarihli grup toplantısında aynı şeyler yaşandı. Kılıçdaroğlu, bu defa da Erdoğan’ı kastederek; “Başbakanlık koltuğunda oturan zata, hukuk devleti nedir, ben ona kitapları söylemeyeceğim, İpsala Kaymakamlığı internet sitesine girsin, hukuk devleti nedir bir oradan okusun bakalım. Okusun öğrensin” diyerek aynı tutumunu sürdürdü.(1) Yine dikkatimi çekti, izledim. Erdoğan, bu “aşağılamaya” yanıt vermedi!.. Fakat aynı konuşma sırasında Kılıçdaroğlu, bu defa cebinden bir kağıt parçası çıkarıp “Totaliter demokrasi”nin (2) ne olduğunu okumaya başladı!.. Ey alim adam, bu ne perhiz bu ne lahana turşusu diyecektim, demedim!.. Halka son derece yabancı olan bu akademik terim, öğretide bile pek kullanılmazken, ana muhalefet partisinin grup toplantısında dile getirilmesi ne işe yaramıştır bilen var mı? Tayyip Erdoğan’a “Hukuk devleti”nin ne anlama geldiğini, İpsala Kaymakamlığı’nın sitesinden öğrenmesini tavsiye eden Kılıçdaroğlu, “Totaliter Demokrasi”yi not aldığı kağıttan okuyarak, aklınca ondan daha “bilgili” olduğunu mu kanıtladı?.. “Okuma” konusunda, gerçekte her iki lider biri birini aratmaz durumda olmakla birlikte, kabul etmek gerekir ki, bu tarz tartışmalardan hep kazançlı çıkan; “Bizi hakir gördüler, bidon kafalı dediler, aşağıladılar…”  şeklinde cümleler kurarak, bu konuyu acımasızca istismar eden Erdoğan olmuştur!.. Başbakanın 12 yıldır miting meydanlarında, genişletilmiş grup toplantılarında “CeHaPe zihniyeti” olarak halka şikâyet ettiği ve meyvelerini de fazlasıyla topladığı kara propaganda bu kadar basittir işte… Ne yazık ki, Kılıçdaroğlu, sanki asıl görevi böyle bir ortamı yaratmakmış gibi, iktidara sürekli  bu altın fırsatı sunmaktadır!.. Recep Bey, olur olmaz yerlerde bile, “CeHaPe zihniyeti budur işte”  dediğinde, onu dinleyen kalabalıklar, önceki sesleri hatırlamakta ve acayip etkilenmekteler. Bunun sonucu olarak da Recep’in etrafında adeta etten duvar oluşturup, kenetlenmekteler!.. Yüzde 24’ü ilkokul mezunu, yüzde 9’u ise hiç okuma yazma bilmeyen, geri kalanın ise ezici bir çoğunluğu gazete ve kitap okumayan, başka bir söyleyişle 61 milyonu temel eğitimden yoksun olan bir halkın, “totaliter demokrasi”yi bilememeleri son derece doğal değil mi? Kendini halkın anlamadığı bir dilden konuşmaya zorlayan bu adam, halkın temsilcisi kabul edilebilir mi? Başında oturduğu partiye halkın partisi  denebilir mi?.. Halka cahilliğini anımsatan bu söylem ile, halktan oy alınabilir mi?.. Yoksa asıl amaç, halkın oyunu almak değil de, oyları AKP’ye yönlendirmek mi?.. Öyleyse eğer, sözlerimi geri alıyorum, başarılısın efendim. Tebrikler!.. *** Yeni CHP yönetiminin, aklı ermediği konulardan biri de 200 bin sandık için, görevli bulamadıkları (3) halde, 11 milyon oyu nasıl aldıklarıdır! Alternatifsiz kalan kitlelerin mecbur kaldığı için verdiği bu oyları, Y-CHP yönetimi kendilerine verilmiş destek olarak değerlendirmekle en büyük hatayı yapmaktadır. Seçim sonuçları üzerinden boş gevezelikler yaparak, başarısızlığı gizlemek mümkün değildir. Sonuçlar açıkça göstermektedir ki, Türk halkı Erdoğan’ı başbakan olarak istemiyor, ama ona mecburen katlanıyor… Aynı şekilde halkın ezici bir çoğunluğu da Kılıçdaroğlu’na (ve Bahçeli’ye) güvenmemektedir… Her dört kişiden üçünün güvenmediği bir liderin, istifa ederek halk tarafından sevilen, güvenilir birine yerini vermesi gerekmez mi? Onu göreve getiren dış güçlere verdiği söz neydi acaba? Kılıçların efendisinin  tek görevi, bu süreçte demokrasinin önündeki engelleri kaldırma mücadelesini yükselterek, Türk halkının önünü açacak, güvenilir ve sevilir bir liderin önünü kesmek olabilir mi? Kim ne derse desin, büyük çoğunluğun bu soruya verdiği  yanıt, “evet” olduğu için CHP’nin oyları muhalefette iken bile gerilemiştir!.. *** Bu acınacak noktada olmamıza rağmen, Y-CHP’nin Sakarya Milletvekili Engin Özkoç; Antalya Milletvekili Yıldıray Sapan’a “Bir genel başkana uyarıyorum diyemezsiniz” diyecek kadar kendini kaybetmiştir. Gelecek seçimlerde milletvekilliğini garanti altına almaktan başka derdi olmayan bu vekillerle CHP’nin alacağı yol bu kadardır!… Bu zatın fikrine göre, genel başkanlar uyarılamaz. AmaCHP’nin eski genel başkanları yerden yere vuralabilirler… Hatta hükümetin başı için söylenemeyen en ağır sözler bile, onlar için söylenebilir!.. Ve biz bu insanları yasama görevini yapsınlar diye meclise gönderiyoruz!.. Madem genel başkanlar uyarılamazlar ve sadece alkışlanırlar.  Ben de görevimi yapayım o zaman: Genel seçimler havasına sokulan yerel seçimlerden çıkan sonuç: Halkın yüzde 65’inin Erdoğan’ı desteklemediği ve sevmediğidir… Aynı şekilde, halkın yüzde 75’i de Kılıçların efendisini sevmiyor ve ona güvenmiyorlar… Bu yalın gerçeğe rağmen, Atatürk’ün ve İnönü’nün koltuğunda oturmak, sözünde ve davranışlarında doğruluktan ayrılmamaya söz veren bir adama yakışır mı? Yoksa, dürüstlüğün Yeni CHP’deki tanımı mı değişti?.. Atatürkçülerin iktidara gelmesinin önündeki en büyük engel olan Kemal Kılıçdaroğlu, yerel seçimlerdeki hezimetin sorumluluğunu, dürüstçe üzerine alacak yerde, laf cambazlığı yaparak işi geçiştirmeye çalışmıyor mu?… MHP’lilerin bile oy verdiği Y- CHP’ye, kendi üyeleri oy vermiyorsa eğer, ortada bir güven bunalımı yok mu? Doğrusunu söylemek gerekirse, Amerikan büyük elçisi ile otel odasında tek başına görüşme yapan, “açılım”ın yoluna başını koymuş ve Cemaat’in uşağı olmuş bu genel başkana, ben de zerre kadar güvenmiyorum… Duygularımız dosdoğru böyledir Beyler!.. Çekilin halkın önünden, inin sırtımızdan… Artık yeter!… Av. Cemil Can DİPNOTLAR: (1)          http://vimeo.com/92029138 (2)       Totaliter Demokrasi: “Kavramın mucidi Jacob Leib Talmon, kavramı günümüzde Sheldon Wolin, Wiliam Engdahl savunuyor. Bu tezlerin tamamı aslında devletin yürütme gücünün yasama gücüne baskın çıkarak, güçler ayrımına son vermesini, dahası İktidarın olağanüstü güçlenerek toplumsal hayatı belirleme gücünü de elde edilmesine dikkat çekerler. Klasik totaliter rejimlerden farkı sistemin demokratik normlar üzerinde yükselmesi, iktidarın demokratik usullerle belirlenmesi ve toplumdaki demokratik hakların zedelenmemiş olmasıdır.” http://www.kuyerel.net/modules/AMS/article.php?storyid=7713 (3)    http://www.internethaber.com/chp-bu-bolgede-sandik-gorevlisi-bulamiyor-        529056h.htm Özür dilemiyoruz!..Av. Cemil Can Özür dilemiyoruz!.. Bu yıl Y-CHP adına ilk açıklamayı Genel Başkan Faruk Loğoğlu yaptı: “Gocunmamak lazım. Niçin bu kadargeç kalındıktan sonra 2014 yılını seçiyor. Biraz sorgulamak lazım” dedi… Hazret, özür için geç kalındığından yakınıyor. İkinci açıklama Genel Başkan Yardımcısı Haluk Koç’tan geldi. Ona göre, Başbakanın açıklaması “İyi niyet mesajları ile itibar arama gayreti.” Ve nihayet, Y-CHP’nin Genel Başkanı Kılıçdaroğlu son noktayı koydu: ”Ölenler sadece Ermeniler değil. Karşılıklı bir kırım olduğu biliniyor. Her ülke kendi tarihi ile yüzleşiyor. Biz de yüzleşmeliyiz” diyerek, o da Obama-Erdoğan çizgisindeki yerini aldı!..

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin  (AİHM), “Perinçek kararı” ile 1915 olaylarının “soykırım” olmadığı kanıtlandıktan sonra, Türkiye’nin özür dilemesini gerektirecek ve geçmişiyle “yüzleşecek”  bir durum olmadığı da ortaya çıkmıştır. “Karşılıklı katliamlar” nedeniyle özür dilenecekse -bence hiç de gerekli değil, zira katliamı yapanların torunlarının biri birlerinden özür dilemeleri gerekmez- iki tarafın özür dilemesi gerekir ki, bu durum özür dilememekle eş değerdedir… Kaldı ki, anayasalarına göre, halen topraklarımızın bir kısmını, kendi toprakları olarak gösteren, Ağrı dağını futbol federasyonlarının sembolü olarak kullanmaya devam eden bir ülkenin, nihai amacı, geçmişten gelen yaraları sarmak ve geçmişi unutmak olamaz. Emperyalistlerin isteği ve tahriki üzerine, dedelerinin başlattığı sivil halk katliamına bir önlem olarak getirilen tehcirin, zorunlu bir askeri önlem olduğu tartışmasızdır. Tehcirden önce yaşanan olaylara, bir tepki olarak kendiliğinden gelişen bazı üzücü olaylar yüzünden, bugün özür dilemek, haklı olanın, haksız olan taraftan, özür dilemesi anlamına gelir!… Kabul etmek gerekir ki, bu konudaki en doğru duruşu sergileyenlerden biri de Ermeni asıllı Hrant Dink’tir.  Bu duruşu nedeniyle ona destek verenlerin, cenaze töreninde  “Hepimiz Ermeni’yiz” şeklinde attıkları slogan bile, tam tersine çevrilmiş, sanki bu sözü söyleyenler Ermeni Diasporası’nın taraftarlarıymış gibi lanetlenmişlerdir. Ele geçirilmiş medya ile baş etmek öyle kolay değildir. Ne yazık ki, bu bilgi kirliliği günümüzde de devam etmektedir… Gerçek CHP’nin, Ermeni meselesi nedeniyle duruşu, “yeni” yetkililerin yukarıda aktardığımız cümleleri ile özetlenemez.  Gerçek durum çok farklıdır: Atatürkçü düşünceye ve kuruluş felsefesine yüzde yüz bağlı olan bir partili olarak, görüşlerimi geçmiş yıllarda kaleme almıştım.(2) Bu tartışmaları izleyenlere, aşağıdaki bağlantıları açıp okumalarını öneriyorum. Bildiğiniz gibi, Dışişleri Bakanlığımız tarafından İstanbul Üniversitesi araştırma görevlilerinden Mehmet Perinçek’e verilmiş milli ödev, Moskova Devlet Arşivi’nde 10 yıl araştırma yapılarak yerine getirilmiştir. Perinçek, bu konudaki çalışmalarını;”Rus Devlet Arşivlerinden 150 BELGEDE ERMENİ MESELESİ’ adlı kitapta toplamıştır.(3)  Bu eserin yayınlanmasından sonra, artık “Ermeni meselesi” hakkında desteksiz atmak, haddini bilmezlik kabul edilmelidir. O bakımdan meraklılara, bu kitabı da temin edip okumalarını öneriyorum. Ermeni belgeleriyle “SOYKIRIM YALANI”  dizisinin diğer kaynakları da Kaynak Yayınları’nda yayınlanmıştır.(4)  Bunlara ilaveten, Ermeni meselesi Dr. Doğu Perinçek tarafından, AİHM’nde nihai çözüme kavuşturulmuştur. Perinçek’e,Türk Ulusu olarak teşekkür borcumuz vardır. Onun mahkemede yaptığı savunmalar, sunduğu belgeler yeterli görülmüştür ki, Avrupa Birliği açısından Ermeni meselesi kapanmıştır. Bugün “Perinçek kararı”nı Dışişleri Bakanlığı’mız, “Ermeni sorunu” için bir milat olarak kabul etmektedir. Artık böylece, bizlerin de belge ve bilgi sorunumuz kalmamıştır!.. Bu yüzden şaşkın Y-CHP yöneticilerinin saçmalıklarına inanmak zorunda değiliz!.. Yapay “Ermeni sorunu”nu, bir süre daha ABD’nin kaşıyacağı gün gibi ortadadır. Bu süre içerisinde, AKP ve Y-CHP’nin basiretsiz genel başkanları da ABD’nin değirmenine su taşıyacaklardır. Bu bağımlılıktan ötürüdür ve açıkça görünüyor… Bilindiği gibi 1915 yılının acıklı olayları Osmanlı’nınçöküş döneminde yaşanmıştır. Türkiye Cumhuriyeti ise, tarihin tozlu sayfalarında yer alan Osmanlı’nın külleri üzerinde doğmuş ve yeni bir devlet olarak kurulmuştur. Dolayısıyla Osmanlı’nın kötü mirasını kabul etmek zorunluluğu yoktur… Lozan’da kabul etmediğimiz hiç bir konu, bugün önümüze bir özür sorunu olarak getirilemez… Tehcir Kanunu’nun yürürlüğe girmesiyle, yaşanan acıklı olaylara kimsenin bir itirazı olacağını sanmam. Bir sürü masum insan, siyasetçilerin fahiş hataları yüzünden ağır bedeller ödemiştir. Tarih boyunca bedel ödeme zaten hep böyle olmuştur. Bizim itiraz ettiğimiz husus; olayların adını “Büyük Felaket” olarak koyan ABD’nin belirlediği gündemi, yine emperyalizmin belirlediği şekliyle tartışmak ve tekrar etmektir. Bir an için ABD’nin bu tanımlamasının doğru olduğunu kabul edelim. “Büyük Felaket”in sorumlusu kimdir? Türkler olabilir mi?  Elbette ki hayır. Hiç kuşku yok ki, bu acıların baş sorumlusu, İngiltere ve Rusya gibi o zamanın güçlü emperyalist devletleridir. Ermeniler de onlaraalet olmakla ikinci derecede kusurlu ve sorumludur. Türkler, sorumlulukta ancak üçüncü sıraya yerleştirilebilirler. Gerçeğe uygun olan bu sıralamayı tersine çevirerek, önümüze getirenler, kim olursa olsun aldatıldıkları kesindir, bu yüzden de söylediklerini kabul edemeyiz. Etmemiz için ahlaki bir sebep de bulunmamaktadır… Bunun dışındaki konuları elbette kabul edebiliriz. Ortak yaşamda, Ermenilerden öğrendiğimiz çok şeyler vardır. Aynı şekilde, Kürtler ile de kültürlerimiz harmanlanmıştır.  “Türk Milleti”nin önemli bileşenleri olan Ermeniler ve Kürtlerle aynı topraklar üzerinde yaşayarak, kader birliği yapmışız. Bunlara itiraz eden yok. Uluslar zaten böyle oluşurlar… Kültürlerimiz birleşerek, ortak “Anadolu Kültürü”nü oluşturmuştur. Etle tırnak gibi yüzlerce yıl birlikte yaşamışız. Bunlar ayrı şeylerdir. Bizim tartıştığımız konu, emperyalizmin önümüze getirdiği bu “yeni” sorunu, onların istediği çerçevede kabul etme zorunluluğumuzun olup olmadığıdır. “Yeni” adıyla önümüze ne getirildiyse bize yabancıdır!.. Türkiye Cumhuriyeti, Sevr’i kabul etmeyen kahramanların başlattığı mücadele sonunda savaşarak kurulmuştur.Kuruluş belgesi, Lozan’da imzalanan antlaşmadır. Hiç bir devletin kendinden önceki imparatorlukların bütün günahlarını açıklamak veya bedellerini ödemek zorunluluğu yoktur. Diğer imparatorlukların üzerinde kurulan devletlerin, hiç özür dilediğini duydunuz mu? Özetle; Lozan’da imza attığımız anlaşma ile üzerimize aldığımız yükümlülüklerden başka hiçbir yükümlülüğümüz yoktur. Emperyalizmin Türkiye’yi parçalama planına hizmet eden “Büyük Felaket” teorisini bu yüzden temelden reddediyoruz… “Ermeni Sorunu”na bağlı olarak ortaya atılan diğer soruların yanıtları; dipnotta verdiğim kaynaklardan öğrenilebilir. Anadolu’da yaşayan halkların içerisinde, Ermenilerinnüfusunun ne kadar olduğu Osmanlı Salnamelerinden bellidir. Vaktiyle toplam nüfusun yüzde kaçına denk geldikleri çok da önemli değildir. Ama ne olursa olsun ortada bir “soykırım” olmadığı kesindir. Bir an için aksini iddia edenlerin verdiği rakamların doğru olduğunu kabul edelim. Tehcir zorunlu göç olduğuna ve tehcire tabi tutulan Ermeniler,Suriye-Lübnan tarafına gönderildiğine göre, onları bugün Anadolu’da aramak beyhude bir çabadır. Bu iki coğrafya parçası da sınırlarımız dışarısında kalmıştır. Ermenilerin bir kısmı oralarda yaşamaya devam etmişken, bir kısmı da ABD’ye, Fransa’ya, Rusya’ya ve diğer ülkelere göç etmişlerdir… Dolayısıyla Anadolu’da kalanların 8-9 bin civarında oldukları iddiası doğru olsa da, diğerlerinin nerede olduğu sorusunun yanıtı bulunmuş oluyor. Bu saptama dahi, Ermenilere karşı “soykırım” yapılmadığının en açık kanıtıdır. Ermeni nüfusunun Anadolu’da azalmış olması, “soykırım”ın kanıtı olarak gösterilemez! Soykırım, Hitler tarafından Almanya’da yaşayan Yahudilere karşı uygulanmıştı. İşte bu yüzden Almanya’da bir tek Yahudi kalmamıştır… Türkiye’de ise Ermeniler hala yaşamaktadır… Kaldı ki, dönemin siyasetinden sorumlu tutulanlar, Malta’ya sürgün edilmiş ve İngilizler tarafından, olağanüstü bir mahkemede  “soykırım” yapmakla suçlanıp, yargılanmışlardı. Olayların baş sorumlusu İngiltere, üstelik bütün arşivler ellerinin altındayken, Türkleri “soykırım” yaptıkları için mahkûm etmeye yeter kanıt bulamamıştır. Bu yalın gerçeğe rağmen, her yıl 24 Nisan’da ABD’nin yaptığı açıklamayı beklememiz oldukça tuhaftır. Bu durumu diplomatik bir avantaja çeviren ABD’yi,  artık emperyalizm düzleminde değerlendirme zorunluluğu vardır. Başka türlü onlarla baş etmemiz olanaksızdır… Her yıl aynı oyunun neden bir parçası biz  oluyoruz, anlamak mümkün değildir!.. Bu olaylar nedeniyle, Türklerin karşısında  yer almak, neredeyse “aydın” tanımının zorunlu bir unsuru haline getirilmiştir!.. Bu arada şunu da söylemek gerekir ki; Türkler, Çanakkale Savaşı’nda dalga dalga ölüme giderken, cephenin gerisindeki Ermeniler, Türklere karşı katliamlara başlamışlar ve Türklerin bu var oluş savaşında, olumsuz yönde rol almışlardı. Unutmayınız ki, Birleşik Krallık Donanma Bakanı Winston Churchill, 1914 yılı Eylül ayında Çanakkale Boğazı’nın donanmayla geçilerek, İstanbul’un işgalini öngören bir planı Başbakan Herbert Asquith‘e vermiştir. Plan, çeşitli evrelerden geçerek uygulamaya konmuş ve Birleşik Krallık ve Fransa gemilerinden oluşan bir donanmanın Boğaz’a geniş çaplı ilk saldırısı 1915 Şubat ayında başlatılmıştır. En güçlü saldırı ise 18 Mart 1915 günü uygulamaya konulmuştu… Lütfen bu tarihlere dikkat ediniz… Demek ki, o tarihlerde Doğu cephesinde ve düşman saflarında “Hınçak” ve “Taşnak” adlı Ermeni çeteleri vardı. Bu bölgeyi Çanakkale’den ayrı düşünemeyiz. Bu yüzden İçişleri Bakanlığı 24 Nisan 1915’te, bu Ermeni komitelerinin kapatılmasına, evraklarına el konulmasına, liderleri ile zararlı faaliyette bilinenlerin tutuklanmasına ve bunlardan bulundukları yerlerde kalmaları sakıncalı görülenlerin ise uygun yerlere toplanması kararını almıştı. Tarihe dikkat ediyorsunuz değil mi? 18 Mart 1915 Çanakkale’ye düşman donanmasının başlattığı saldırıdır. Arada sadece 1 hafta vardır. Yaklaşık 5 hafta sonra da 27 Mayıs 1915’te Tehcir Kanunu kabul edilmiştir. Demek istediğim; Çanakkale’yi göz ardı ederek, Ermeni meselesini değerlendirmek mümkün değildir… Perinçek. bütün bu bağlantıları göstererek ve kanıtlarını koyarak, AİHM’nde dava açmıştır. Mahkeme kararı ile kazanılan hukuk zaferi, bu doğru tezleri bir kez daha teyit etmiştir. Unutmayınız ki, tarihte “Pirus Zaferi” de bir zafer olarak anılır.  Bu zafer sonunda ortada birkaç sefil askerden başka kimse kalmamıştı.(5) Pirus zaferinde olduğu gibi, Ermeniler de kalkışmaları sonucunda fazla zayiat vermiş olabilirler. Zayiatın fazlalığı, yaşanan olayın adını belirleyemez!.. Ortaya çıkan sonuçlardan Türkleri sorumlu tutmak açık bir haksızlıktır. Çünkü: Hiç kimse kendi kusuru ile uğradığı zarardan başkalarının sorumlu tutulmasını talep edemez!.. Bu son söylediğim, genel kabul gören evrensel bir hukuk kuralıdır… Ebetteki bazı konularda farklı düşünenlerimiz olacaktır. Böyle düşünenler, az önceki kuralın tersini de savunuyor olabilirler. Bu onların kişisel sorunudur.  Böyle sorunlar koca topluma mal edilemez… ABD’nin hazırlatıp Erdoğan’a okuttuğu “taziye mesajı”nı ne yazık ki doğru bulanlar da çıkmıştır. Onlar açık bir yanılgı içerisindedirler. Şimdi eğri durup, doğru konuşalım: “Taziye mesajı” verilecek idiyse, vaktiyle bunu her iki tarafın birbirine vermesi gerekmez miydi? Vakitsiz mesajlar, başka amaçlar için değil midir? Bu oyunu görelim artık… İlla da birilerinden “özür” dileyerek rahatlayacaksak, Orta Asya’dan Anadolu’ya gelene kadar ve daha sonra da 4 kıtaya yayılıp kılıçtan geçirdiğimiz – o arada çocuklarını devşirdiğimiz- topluluklardan ve uluslardan özür dileyelim!.. Çok sahip çıktığımız ve övündüğümüz Osmanlı’nın, insanlığa karşı işlediği o ağır suçlardan dolayı da özür dileyebiliriz. Vatan savunması yaparken, düşmana verdiği zarardan özür dileyenler, biraz da “Kahrol düşman! Al sana bomba…” esprisindeki askere benzemiyorlar mı?.. Her şey o kadar açık ki, biz hala anlaşılmaz bir eziklik içerisinde, “özür” dilemek için çırpınıp duruyoruz!… Neden böyleyiz acaba?.. Başımıza taş mı düştü?!.. Av. Cemil Can   http://cemilcan.gen.tr/2014/04/ozur-dilemiyoruz/ DİPNOTLAR: (1)http://www.aydinlikgazete.com/mansetler/38709-kilicdaroglu-halk-bize-inanmiyor-ve-guvenmiyor.html (2)  a.)http://cemilcan.gen.tr/2004/12/seni-ermeni-seni/ b.)http://cemilcan.gen.tr/2011/12/soykirim-iddiasi-soysuzlugun-itirafidir/ c.)http://cemilcan.gen.tr/2011/12/biz-ermeni-degiliz/ (3)http://www.idefix.com/kitap/150-belgede-ermeni-meselesi-mehmet-perincek/tanim.asp?sid=XIJQPSC1DD0D9Q0PYR20 (4)  1. Ovanes Kaçaznuni/Taşnak Partisi’nin yapacağı bir şey yok, 2.A.A.Lalayan/Taşnak Partisi’nin karşıdevrimci rolü, 3.Kızıl Kitap/İngilizlerin Mavi Kitap’ına Sovyetlerin yanıtı, 4.A.B.Karinyan/Ermeni milliyetçi akımları, 5.Mehmet Perinçek/B.A.Boryan’ın gözüyle Türk-Ermeni Çatışması, 6.KARİBİ/Ermeni iddialarına yanıt Gürcü Devletinin Kırmızı Kitap’ı, 7.S.G.PİRUMYAN/Diasporadaki Taşnaklar, 8.Çarlık Polis Raporlarındaki Taşnaklar. (Kaçaznuni, Lalayan ve Karinyan’ın kitapları Kaynak Yayınları tarafından İngilizce, Almanca, Fransızca, İsveççe ve İspanyolcaya çevrilip basılmıştır.) (5) http://tr.wikipedia.org/wiki/Pirus_zaferi

 KOKUŞMUŞLUK, UTANMAZLIK, REZİLLİK VE ÇÜRÜME!..  Av. Cemil Can 

Gümrük ve Ticaret Bakanlığı, “Saydam ve hesap verilebilir kamu ilkesi”ne rağmen, gümrük uzlaşma tutanaklarını Sayıştay’a vermiyor!.. Yasa göre, gümrüklerden mal geçirenlerin beyanı ile gümrük idaresince yapılan tespit arasında farklılık olması halinde; -ki bu durum çoğunlukla gümrükten mal kaçırma olarak kabul edilir- ödenmesi gereken vergi ve cezalar içinuzlaşma komisyonlarında, uzlaşma tutanağı düzenlenerek (1) vergi ve cezasının bir kısmından vazgeçiliyor. İşte devletin en yüksek denetleme kurumu olan Sayıştay’dan gizlenmekte olan bu tutanaklardır. Bakanlığın denetimden kaçmayı, Sayıştay’ın “yerindelik” denetimi yapacağı varsayımına dayandırması hiç bir şekilde inandırıcı değildir… Gümrük Kanununun 244. maddesine (2) göre vatandaşın beyanı ile idarece yapılan tespit arasındaki farklılığın kanun hükümlerinin yeterince anlaşılamamasından veya yanlış anlaşılmasından ya da yargı kararları ile idarenin görüş farklılığından kaynaklanması söz konusu olduğunda uzlaşmaya gidiliyor. Bu kapsamda tutulan tutanakların Sayıştay denetiminden kaçırılması, akla gümrüklerdeyolsuzluk yapıldığını getirir… Hükümetin bu denetimden kaçınması ise, yolsuzluğun büyüklüğünü gösterir… *** Mısır İhvan’ıyla gizli görüşmeler yapan Başbakan’ın danışmanları 90 milyar doları gözlerini kırpmadan bu örgüte verdiler!..(3) Hükümetin Suriye politikasının Türkiye’ye maliyeti ise, boşuna yere ölen insanları katmazsak 10 milyar doları aşmış durumda...(4) Otogaza yapılan zamdan sonra, bir kaç gün arayla, benzine ve mazota da zam yapıldı. Pek yakında doğal gaza da zam geleceği kesin… Sıra AKP mitinglerinde Erdoğan’la birlikte “Beraber yürüdük biz bu yollarda” türküsünü söyleyen asgari ücretliye gelince, hükümetimiz dikenlere takılmış, adım atamıyor!.. DİSK’e göre, 4 kişilik bir ailenin açlık sınırının 1.121, insanca yaşam sınırının 3.544 TL olduğu ülkemizde, 803.68 TL tutarındaki asgari ücrete, sadece ve sadece yüzde 3’lük bir artış öngörülüyor!.. Yani ayda 24 lira!.. *** Çoğu AKP’ye yakın olan müteahhitleri dolandırmak amacıyla, Türkiye’nin dört bir yanında yapılan 112 acil servislerinin birçoğu için arazileri, AKP’li belediyeler bedelsiz vermiş. Dolandırıcılar, komisyon adı altında istasyon başına 30 bin lira almışlar. Yerel seçimler öncesinde yapımı hızlandırılan ve hükümetin en önemliyatırımı olarak lanse edilecek olan “acil servis” işinin içerisinde, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın Başdanışmanı Yalçın Akdoğan’ın eniştesi Oktay Ferşat ile Spor Bakanı Suat Kılıç’ın kayınpederi Ali Yüksel’in olması ise, müteahhitlerin kolayca dolandırılmasında etkili oldu… Anlaşılıyor ki, yaklaşan yerel seçimlerde AKP’li belediyelerin ve hükümetin icraat olarak göstereceği bir şeyi yok. Bu yüzden olsa gerekir, AKP grup toplantısında, CHP’li belediyenin Eskişehir’de yaptığı işleri hükümetin icraatları imiş gibi gösterdi!.. Halbuki, Erdoğan’ın asıl icraatı; oğlu, kızı, damadının ağabeyi, oğlunun kayın validesi, eniştesi ve kızının eltisinin de aralarında bulunduğu, Türkiye Gençlik ve Eğitime Hizmet Vakfı (TÜRGEV)’in İbn-i Haldun adıyla kuracakları üniversitedir…(5) Bu konudaki yasa tasarısı bile hazırlanıp, TBMM’ne sunulmuştur!.. Ne kaldı geriye, ihtiyaç duyulan 15 milyon dolar. O da vakfın işlettiği 12 ayrıkız yurdundan karşılanacakmış!.. (6) Bu kız yurtlarını aklınızın bir köşesinde tutun. Sonra da kızlı-erkekli yurtlar tartışmasını anımsayın. Başbakan’ın dünyayı ayağa kaldırmasının nedeni kendi kız yurtları olabilir mi acaba? Her neyse söylediğimi anladınız umarım. Doğal gaza gelecek zam nedeniyle, bizim bu taraflarda bu kış biraz zor geçecek… Sizin yurtlarda, ham dolsun yakıt sıkıntısı da pek olmaz!.. Biraz ötenizde 3. havalimanı yapılacak olması nedeniyle, toprakları metrekaresi 22 TL’den kamulaştırılmak istenen Yeniköy halkı var. Onlar “topraklarımız gasp ediliyor” diye bağırıyorlarmış… Çok bağırmayın ama, nasılsa bundan sonraki yağmurlarda da beraber ıslanmayacak mıyız? *** Vaktiyle müşahit olarak siyasete atılan AKP Milletvekili Mahmut Mücahit Fındıklı, milletvekili seçildikten sonra, Sima İnşaat’taki hisselerini oğlu müteahhit Hasan Fındıklı’ya devretmiş. Sonra da TOKİ’den sahte belge ile 12 milyon 65 bin liralık “Isparta-Gelendost TOKE Toplu İnşaat” işini almışlar… Sahte belge kullandığı için Tahsin Fındıklı hakkında açılan ceza davasında, sahte olduğu ileri sürülen evrakların “aldatma kabiliyeti” olmadığı için beraat kararı verilmiş. Aldatma kabiliyeti olmayan o evraklar, TOKİ yetkililerini acaba nasıl aldatmışlar?.. Hadi bu soruya cevap aramayın bakalım. Sonuçta aldatmak isteyen yandaşlara, sahte evrakları iyi hazırlayamadıkları için ceza verilmemiş tabi. Onu anladık da aldanmak isteyen yandaşlar neden hala aynı yetkilerle koltuklarında oturuyor?.. *** Japon Milli Günü’nde konuşturulan Emine Erdoğan’a “Burada hangi sıfatla konuşuyorsunuz” diye sorması üzerine, neredeyse linç edilmek istenen Kamer Genç’e, gösterilen bu aşırı tepki, sorusu yüzünden değilmiş meğer. Genç, o günlerde büyük bir yolsuzluğun üzerinde çalışıyormuş… Bodrum’da Cennet Koyu’nda bir gün önce hazine adına kaydedilen 678 bin 963 metrekarelik arazi, üç gün sonra emekliye 2 bin lira kredi vermeyen Ziraat Bankası’nın Kurumsal Şubesi’nden alınan 180 milyon dolar kredi ile 150 milyon dolara Bodrum A.Ş tarafından satın alınmış… (7) Yani Hazinenin parası ile yine Hazinenin arazisi satın alınmış. Üstelik ayni arazi teminat gösterilerek 180 milyon da kredi alınmış. Arazi beleşe geldiği gibi 30 milyon dolar da yandaşların ceplerinde kalmış!.. Devleti adam gibi söğüşlemek buna derim işte!.. *** Kadir Has Üniversitesi Türkiye Araştırmaları Merkezi tarafından yapılan bir araştırmaya göre, ABD Türkiye ilişkilerini, ankete katılanların yüzde 58.6’sının bakışı olumsuz. Yüzde 32,6’lık bir kısım ise, ABD’yisömürgeci olarak görüyor. (8) ABD’nin önde gelen düşünce kuruluşu Brookings Enstitüsü’nün Küresel Ekonomiden Sorumlu Başkan Yardımcısı Kemal Derviş, Kılıçdaroğlu’nun ABD ziyaretini değerlendirirken; “Başbakan da başbakan olmadan önce ABD’ye gitmişti” vurgusunu yapmış, ardından “ABD’nin çok yakın dostuyuz” diyerek, olumsuz algıyı değiştirmek için üzerine düşeni yapmıştır… Gezisinin son gününde Washington’daki temasları ile ilgili olarak gazetecilere değerlendirme yapan Kılıçdaroğlu, hiç geri kalır mı. O daBOP’un bugün için geçerli olmadığını savunarak, görevini yapmıştır!.. Kılıçdaroğlu, BOP’un geçerli olmadığı gibi son derece iddialı bir sözü nere dayanarak söylüyor acaba? Kalıbımı basarım CHP Genel Başkanı’nın ağzından çıkan bu sözlerin, çok daha yumuşatılmışını ABD’li bir yetkiliden duyamazsınız!.. “Açılım”a destek vermeyi, İsrail ile sıcak ilişkilere işaret etmeyi de yukarıdakilere eklediniz mi, ABD’ye verilen mesaj, ayan beyan ortaya çıkmaktadır. Her ne kadar düşük seviyeli görüşmeler sonunda bu sözler söylenmiş ise de, Kılıçdaroğlu ABD yönetimine: Vakti gelir de Erdoğan’ı deliğe süpürürseniz eğer, ondan boşalan yeri doldurmaya hazırım mesajını vermiştir!.. ABD’ye giderken ulusalcı medyaya ambargo koyma nedeni, demek ki bu mesajı Türk kamuoyundan gizlemekmiş!.. Bakmış olmuyor, hazret açıktan Amerikancı kesilmiş!.. *** 25 Ağustos 2004’te MGK’da alınan 481 nolu ve altında Tayyip Erdoğan, Abdullah Gül ve diğer hükümet yetkililerinin imzası bulunan Cemaat’le mücadele kararının, ara karara rağmen, usul kuralları çiğnenerek, mahkemeye getirtilmediği ortaya çıktı… MGK kararının Taraf gazetesinde yayınlanması ile Balyoz, Ergenekon, Askeri Casusluk gibi çöken davaların, hukuki değil, siyasi davalar oldukları bir kez daha kanıtlanmıştır… Erdoğan’a geri adım attırıldıktan sonra, savcılık bavulcu gazeteci Mehmet Baransu hakkında, devlet güvenliğine ilişkin belgeleri temin etmek ve açıklamak suçlaması ile 43 yıla kadar hapis istemi ile soruşturma başlatmıştır… Güya bu dava ile berabere kalmışlık mesajı verilecek!.. Bu arada Anayasa Mahkemesi, CHP Milletvekili Mustafa Balbay’ın uzun tutukluluk nedeniyle “siyasi haklarının ihlal edildiği” sonucuna vardı. Can simidi değerinde olan bu karar ile asıl tutuklu milletvekilleri değil, hükümet kurtarılacaktır!.. Zira 481 nolu MGK kararının altından Erdoğan hükümeti kolay kolay kalkamayacaktı… Kumburgaz’da bir villada yakalanan büyük abi Yardımcı İstihbarat Elemanı Erhan Tuncel, Baransu’dan aşağı kalacak değildi herhalde. O da zamanlamasını iyi yapmış ve bavulunu açmıştır. Tuncel, Agos Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Hrant Dink cinayetinin arkasında “Ramazan Akyürek çetesi var” demiş… Erhan Tuncel’in suçladığı isimlerden, eski Emniyet İstihbarat Dairesi Başkanı Sabrı Uzun, Tuncel’i doğruladıktan sonra, “Hrant Dink’i vuracaklar” yazılı raporun kendisindengizlendiğini ileri sürmüştür!.. Bu açıklamalardan sonra, Emniyet Genel Müdürlüğü Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın yeni bir soruşturma başlatması gerekiyor… Teftiş Kurulu Başkanı ise, soruşturulacak olanların başında gelen Ramazan Akyürek’tir. Soruşturmanın selameti bakımından görevden alınması zorunlu mu değil mi göreceğiz!.. Bakalım hükümet, Akyürek kadar “yürekli” midir?..

DİPNOTLAR: (1) Gümrük Uzlaşma Yönetmeliği, Madde 4: Beyan ile gümrük idaresince yapılan tespit sonucunda belirlenen veya gümrük idaresince tespit edilmesinden önce beyan sahebince bildirilen farklılıklara ilişkin tebliğ edileng ümrük vergileri alacakları ile Kanunda ve ilgili diğer kanunlarda öngörülen cezaların tümü uzlaşma kapsamındadır.http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/08/20110827-16.htm (2) Gümrük Kanunu, Madde 244: Beyan ile gümrük idaresince yapılan tespit sonucunda belirlenen farklılıklara ilişkin tebliğ edilen gümrük vergileri alacakları ile bu Kanunda ve ilgili diğer kanunlarda öngörülen cezalar hakkında; yükümlülük veya ceza muhatabı tarafından, söz konusu eksiklik veya aykırılıkların kanun hükümlerine yeterince nüfuz edememekten veya kanun hükümlerini yanlış yorumlamaktan kaynaklandığının veya yargı kararları ile idarenin ihtilaf konusu olayda görüş farklılığının olduğunun ileri sürülmesi durumunda, idare bu maddede yer alan hükümler çerçevesinde yükümlüler veya cezanın muhatabı ile uzlaşabilir. Uzlaşma talebi, tebliğ tarihinden itibaren onbeş gün içinde, henüz itiraz başvurusu yapılmamış gümrük vergileri ve cezalar için yapılır. Uzlaşma talebinde bulunulması halinde, itiraz veya dava açma süresi durur, uzlaşmanın vaki olmaması veya temin edilememesi halinde süre kaldığı yerden işlemeye başlar, ancak sürenin bitimine üç günden az kalmış olması halinde süre üç gün uzar. Uzlaşmanın vaki olmaması veya temin edilememesi halinde yeniden uzlaşma talebinde bulunulamaz. http://www.orgtr.org/tr/gumruk-kanunu-madde-242245 (3)http://www.aydinlikgazete.com/mansetler/28400-akp-ihvana-90-milyon-dolar-aktardi.html (4)http://www.sariyertimes.com/savasmadan-turkiyenin-suriye-aarari-10-milyar-dolar/ (5)http://www.gazeteport.com.tr/haber/153199/erdogan-ailesi-universite-kuruyor (6)http://www.gazeteport.com.tr/haber/153328/yeni-universiteye-15-milyon, (7)http://www.aydinlikgazete.com/mansetler/28370-kamer-genc-acikladi-hazine-arazisi-yandasa-bedava.html (8) http://www.khas.edu.tr/news/950/1278/Kadir-Has-ueniversitesi-nden-Dis-Politika-Anketi.html

 İktidardaki siyasi partinin devlet olanakları ilepropaganda yapmasına izin veren; bakanların istifa etmeden yerel seçimlere aday olarak katılabileceklerine ilişkin Yüksek Seçim Kurulu (YSK) kararı, bundan böyle yapılacak olan seçimlerin adil, sağlıklı, güvenilir ve şeffaf olarak yapılabilirliğini kuşkulu hale getirdi. Seçmen veri tabanının, YSK tarafından takip edilen bağımsız bir seçmen kütüğü yerine, İçişleri Bakanlığı’nın üretip güncelleştirdiği ve dış kaynaklardan alınan verilerle güncellenen bir veri tabanının kullanılmış olması, seçimlerin tarafsızlığı ile güvenilirliğini tartışmalı hale getirmiştir ve kabul edilebilir bir durum değildir. 1 milyondan fazla Suriyelisığınmacıya vatandaşlık statüsü verilerek “seçmen” haline getirilmeleri ise, kabul edilebilir bir durum değildir. Son olarak;seçimlerin güvenliğinin, ortakları arasında GAMA ve KUTLUTAŞ gibi özel şirketlerin olduğu, genel müdürlüğünü de AKP ile yükselmeye başlayan Sadık Yamaç adlı bir bürokratın yaptığı, 1982 yılında Türk-ABD şirketi olarak kurulmuş bulunan HAVELSAN’a (1) teslim edilmesi, yargının tartışma götürmez şekilde “by-pass” edildiğinin en somut kanıtıdır… Bu son hamleyle denebilir ki, Türk Milleti adına egemenlik hakkını kullanabilen organların başında gelen yargının elinde hiç bir güç bırakılmamıştır. Söylenenlere inanırsak, güya seçim sonuçlarına dışarıdan olası müdahalelerin önüne geçmek ve YSK içi güvenliği sağlamak için bu çok önemli iş HAVELSAN’a ihale edilmiştir!.. Seçimlerin sonucunu doğrudan etkileyecek olan veri tabanı ile seçim güvenliğinin, yüksek hakimlerden oluşmuş bağımsız vetarafsız bir kurum olması lazım gelen Yüksek Seçim Kurulu yerine, siyasi iktidarın etkisine açık veya doğrudan kontrolünde olan kurum ya da şirketlere bırakılması, geçmiş yıllarda tartışılan ve fakat bir türlü sonuçlanamayan 6 milyondan fazla (ölü) seçmenin nasıl oy kullanabildiği hususunu yeniden tartışmaya açmıştır!.. Suriyeli sığınmacılara seçmen olabilmeleri için vatandaşlık verildiğine ilişkin iddialar üzerine, CHP Antalya Milletvekili Gürkut Acar, son 6 yılda ülke nüfusu yaklaşık 5 milyon artarken, seçmen sayısının 12 milyon arttığına dikkat çekerek, AKP’yemezardan gelen desteği bir kez daha hatırlatmıştır… Acar’ın bu iddiası ile başta CHP olmak üzere pek ilgilenen olmamıştır… CHP’nin Bilgi ve İletişim Teknolojilerinden sorumlu Genel Başkan Yardımcısı Emrehan Halıcı’nın bu konu ile ilgili değerlendirmesi ise, acıklı ve yürek yakıcıdır. (2) Halıcı, CHP’nin geleceğini doğrudan iktidarın vicdanına teslim etmekle, Y-CHP’nin acizliğini bir kez daha kanıtlamıştır. Yürekli yurtsever yazar Dr. Ali Rıza Üçer (3) dışında bu konuyu ele alıp inceleyen ne yazık ki, yok denecek kadar azdır. Halbuki, Antalya Milletvekili Acar, bu çıkışı ile “seçimlerin güvenliği” hakkında çok önemli bir hususa işaret etmişti: Ülkemizde 2002-2007 döneminde seçmen sayısı yaklaşık 1 milyon artmışken, 2007-2011 döneminde bu sayı, on kat artarak 10 milyona çıkmıştır! Bu anormal artışın sebebinin birileri tarafından mutlaka açıklanması gerekir… Sayılar ortadadır: 2007 yılındaki nüfusumuz 70.586.256 iken, 2012 yılı sonunda bu sayı 75.627.384’e çıkmıştır. 2007 yılında seçmen sayımız ise,42.800.000 idi. YSK, 24 Ekim 2013 tarihi itibariyle seçmen sayısını 54 milyon 971 bin olarak açıklamıştır. Şimdi önümüzdeki soru şudur: 6 yılda nüfus yaklaşık 5 milyon artmışken, seçmen sayısı nasıl olur da 12 milyona çıkabilmiştir?.. Bu sorunun en doğru yanıtını nüfus istatistiklerinden(4) bulabiliriz… Resmi kayıtlara göre; her yıl yaklaşık 1 milyon 300 bin kişiyeni doğan olarak nüfusumuza eklenmekte, 400 bin kişi devefat ederek nüfusumuzu eksiltmektedir. (5) Bu verilere göre, nüfusumuzun her yıl yaklaşık 900 bin kişi arttığını kabul edebiliriz. Başka bir ifade ile söylersek; 2008 yılında 17 yaşında olan 1991 doğumlular, 2009 yılı içerisinde 18 yaşını doldurarak “seçmen” sıfatını almış ve o yılın toplam nüfusu olan 72.561.312 sayısı içerisinde yerlerini almışlardır. Aynı şekilde, 2008 yılında 16 yaşında olan 1992 doğumlular da iki yıl sonra, 18 yaşını doldurarak 2010 yılı içerisinde, 73.772.988 olan toplam nüfusumuz içerisinde kayıt altına alınmışlardır. Bu şekilde her yıl yaklaşık 900 bin kişi nüfusumuza eklendiğinden, 6 yılda nüfus artışımız en fazla 900.000 x 6 = 5.400.000 kişi olabilecektir. Nitekim, 2012 yılındaki nüfusumuz 75.627.384 olup, 2007 yılındaki nüfusumuz olan 70.586.256 ile arasındaki fark da:5.041.128 olmakla bu artış oranına uygun düşmektedir… YSK, 2007 yılında 42.800.000 olan seçmen sayısını 24 Ekim 2013 tarihi itibariyle 54 milyon 971 olarak vermektedir… Yukarıdaki verilere göre, en fazla 5.400.000 artabilecek olan seçen sayısına 6.600.000 fazlalık nereden gelmiş de toplam seçmen sayımız 12 milyona çıkmıştır? Bu sorunun yanıtını öncelikle siyasi iktidarın vermesi gerekir. Akla yatkın ve matematiğe uygun bir yanıt verilmedikten sonra, sandığa gitmenin hiç bir anlamı olmayacaktır! Ölü mü sağ mı ve nerede oldukları belli olmayan “çantada keklik” 6.600.000 oyu hazır olan bir siyasi iktidar ile yarışmak ve seçimi kazanmak öyle kolay değildir. Bu koşullar altında yapılacak olan seçim ile siyasi iktidar hiç bir şekilde değiştirilemez!.. Hele de iktidarın karşısında tek siyasi hedefi “muhalefette kalabilmek” olan çapsız siyasetçiler olursa, AKP’yi hükümetten düşürmek imkansız gibi gözükmektedir!.. Av. Cemil Can DİPNOTLAR: (1) HAVELSAN, resmi internet sitesinde misyonunu; AKP’nin politikalarına paralel olarak, şu şekilde ifade etmektedir: “Türk Silahlı Kuvvetlerini Güçlendirme Vakfı’nın (TSKGV) bağlı ortaklığı olan HAVELSAN’ın misyonu ülkemizin savunma, güvenlik ve bilişim alanındaki gereksinim ve ihtiyaçlarının milli olarak karşılanmasına azami katkıda bulunmaktır. HAVELSAN, misyonu doğrultusunda, Cumhuriyet’imizin 100. yılında, ülkemizin “Vizyon 2023” hedeflerinin gerçekleşmesi için belirlenen strateji ve politikalarda, öncelikli olarak seçilen sanayi ve teknoloji alanlarında bu sorumluluğun bilinci ve heyecanıyla çalışmaktadır.Özgün ürün sahibi olmak amacıyla öz kaynaklarımızı kullanarak Ar-Ge faaliyetlerimize yatırımlar yapmaktayız.” HAVELSAN’ın siyasi iktidardan bağımsız bir kuruluşolmadığını anlamak için lütfen aşağıdaki bağlantıyı tıklayıp okuyunuz. http://www.havelsan.com.tr/SirketProfili/BaskanM.aspx (2) Yeni CHP’nin de kabul ettiği gerçek: SEÇSİS ile sağlıklı, güvenilir ve şeffaf bir seçimden bahsedilemez… Emrehan Halıcı’nın yaptığı değerlendirmede: “YSK tarafından takip edilen bağımsız bir seçmen kütüğü yerine NVİ’nin üretip, güncellediği ve ASAL, Yargıtay, Adli Sicil gibi dış kaynaklardan alınan veriler ile güncellenen bir seçmen kütüğü veri tabanı kullanılmaya başlanmıştır” denmektedir. Bu değerlendirmenin tamamını okumak için bağlantıyı tıklayınız. http://esecmen.chp.org.tr/secim_guvenilirligi.aspx (3) İŞTE SEÇİM HİLESİNİN AÇIK KANITI (Dr. A.Rıza Üçer) http://www.odatv.com/n.php?n=iste-secim-hilesinin-acik-kaniti-1509101200 (4) Nüfus İstatistikler: http://www.nvi.gov.tr/Hizmetler,Hizmetler_Ana_Sayfasi.html (5) http://www.tuik.gov.tr/UstMenu.do?metod=temelist

ALDATILACAK NE ÇOK İNSAN VAR!..‏Av. Cemil Can “Genel af”tan önce af dileyenler! 

Başbakan’ın “cezaevleri boşalacak” sözleri ile dile getirdiği genel affa karşı en ciddi tepki cezaevindekikomutanlardan geldi. “Genel afla” 40 bin kişinin katili Öcalan da affedilecekse, biz ölene kadar cezaevinde kalmaya razıyız dediler. Yeni CHP’nin Grup BaşkanvekiliEngin Altay, genel affın ancak “toplumsal mutabakatla” yapılabileceğini belirttikten sonra, “Buna da Erdoğan değil halk karar verir” demiş… Yürürlükteki Anayasaya göre, af kanunu çıkartmak için Meclis’in beşte üçünün oyu yeterlidir. AKP ile BDP’nin oyları buna yeter. Yeni CHP içerisindeki PKK ve cemaat sempatizanlarını da eklediniz mi, af kanununu rahatlıkla çıkarabilirler. Demek ki, hükümetin PKK’yı af etmek için halka sormasına gerek yok!.. Tıpkı Ülkenin Doğu ve Güneydoğusunu “Kürdistan” haritasına katan Barzani’nin, Diyarbakır’da devlet başkanı gibi karşılanışını sormadıkları gibi… Parti sözcüsü Haluk Koç, ”Demokrasi içinde mücadele eden herkesle ittifak ederiz” diyerek, PKK’nın siyasi uzantısı HDP’nin “demokrasi içerisinde” mücadele ettiğini, CHP adına kabul etmiştir. Öte yandan, Genel Başkan Yardımcısı Gökhan Günaydın, “Başta Gezi direnişinin simgesi olan Beyoğlu olmak üzere, İstanbul’dabütün kesimlerle güçbirliği yaptık” diyerek, CHP-HDP (PKK) ittifakına meşruiyet zemini hazırlama çabası içerisine girdi. Demek ki, şimdi de sıra seçmene gelmiş. Beylerin işaret buyurdukları gibi oylarımızı getirip PKK’ya vereceğiz, öyle mi? Emriniz başımız üstüne!.. Sevsinler sizin gibi sosyal demokratları!.. CHP adına söylenen bu tutarsız sözlerden, partinin “genel af” ve “seçim ittifakları” konusundaki kurumsal tavrının ne olacağı aşağı yukarı belli olmuştur. Bu defa sözlerin ağızlarda evelenip gevelenmesine aldanmayacağız!.. Peki, geçen genel seçimlerde “genel affı” ilk defa ağzına alan kimdi? Allah aşkına bu sözleri söyleyen biri, CHP’nin başında bir saniye durabilir mi? Siz CHP’nin son kurultay delegeleri! Vatan haini olmadığınızı biliyorum, “Basra harap olduktan sonra”(1) mı harekete geçeceksiniz? Olağanüstü kurultayı bir haftada toplayıp, bu hainlerin icabına bakabilirsiniz!.. Taze kan alarak seçimlere gitmek varken, bu topal ördeklerle yola devam etmenin ne anlamı var!.. Yeni CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun, Diyarbakır buluşmasını “yerel seçim şovu” gibi niteleyerek, sıradan basit bir olay gibi göstermesini içinize sindirebiliyor musunuz? Bu sözler, bölünmeye verilen dolaylı destek değil midir?.. BOP’un bir aşaması olan Diyarbakır buluşmasında; Türkiye Cumhuriyeti’nin Başbakanı ilk defa “Kürdistan” sözcüğünü kullandıktan sonra, Diyarbakır Belediye Başkanı Osman Baydemir de Doğu Anadolu’ya, “Kuzey Kürdistan” diyerek, bölünme konusundaki ittifakın “zaferi” ilan etmedi mi?.. Devletin fiilen sahadan çekilmiş olduğu bu coğrafyada, terör örgütü PKK denetimi sağlıyorsa ve bu örgütün cezaevindeki başı Abdullah Öcalan hükümet ile anlaşmalar yapabiliyorsa, bölünmenin ilk aşaması tamamlanmış demektir! Bu vahim durumu, “yerel seçim şovu” gibi göstermek, bölünme tehlikesini bir süre daha gizlemek ve gelişmelere destek vermek anlamına gelir!.. Yerin yedi kat altından bile uğultular geliyor, ama siz hala derin uykudasınız. Uyanın artık!.. Ey Kemal Kılıçdaroğlu; “Kürdistan Bayrağı”nın dalgalandığı bir mitingi, AKP’nin yerel seçim şovu olarak nasıl gösterebilirsin! Anlaşılıyor ki, kafanın çapı, bu işleri kavrayacak genişlikte değil, bari önümüzden çekil!.. *** “Yeni” Anayasa, “Yeni” CHP ve “Yeni” Türkiye!.. “Yeni” sözcüğü bu dönemin en kalleş sözcüğü oldu. Irak’ı “birlik” sözcüğü ile bölen ABD, yenileşme ve çağdaşlaşmanın yolunu “yeni” sözcüğü ile tıkadı. “Yeni” Anayasanın ise durumu malum. Morga kaldırıldı. “Yeni” CHP ise yerlerde sürünüyor. Yetmezmiş gibi bir de “Yeni” Türkiye devreye soktular. “Yeni” Türkiye, doğusu olmayan, yönü belirsiz bir ülkedir artık. Aynı şekilde bütün anormallikler de “normalleşme” sözcüğü ile kamufle edilmedi mi?… Demokrasinin önüne konan “ileri” sözcüğü kadar aldatıcı olanı ise, hiçbir zaman bu millet görmedi!.. Anayasa Uzlaşma Komisyonu’nun AKP tarafından dağıtılmasından sonra, masada figüran olarak oturan Yeni CHP’den Atilla Kart ile Yeni MHP’den Faruk Bal, kullanılmış bir mendil gibi çöpe atılmanın mahcubiyeti içerisinde, masayı dağıtan Meclis Başkanı Cemil Çiçek’i eleştiriyorlar. O masada ne işiniz vardı diyenlere ise, Atilla Kart’ın yanıtı acizliğin ötesinde, zavallılığını da göstermek bakımından ibret vericidir. Kart, AKP’nin ne yapacağını “tahmin” ederek, bu yapılacaklara karşı önlem almak için Anayasa uzlaşma Komisyonu’nda görev aldık diyormuş. Bre gafil, AKP ne yapacağını yıllar önce açık açık söylemedi mi? Adamlar “demokrasi tramvayına” binerek, gidecekleri yere kadar çoktan gitmişler bile. Bizimkiler hala ne yapacaklarını “tahmin” etmeye çalışıyorlar… “Kurucu Meclis” olmadıkları halde, kendilerini kurucu meclis yetkileriyle donanmış gibi kabul eden Meclis’te, AKP”nin “kırmızı çizgilerine” boyun eğen Yeni CHP yönetimi, AKP’nin “yeni” bir anayasaya ihtiyaç duymadığının farkında bile değil. 2010 Halkoylaması ile istedikleri düzenlemeleri geçiren siyasi iktidar, bu şekilde yargıyı ele geçirdikten sonra, karşıdevrimini de tamamlamış ve Atatürk Cumhuriyet’ini yıkmıştır. Dediklerim anlaşılmıyor mu? Bu yıkım ile demokrasinin temelini teşkil eden “kuvvetler ayrılığı ilkesi” de yok edilmiş ve Türk Silahlı Kuvvetleri “kafese” kapatılmıştır!.. Hatta denebilir ki, yargı yetkisi kabul ettiğimiz İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi’ne başvuru yolu da ciddi engellerle donatılarak, hak arama yolları iyice daraltılmıştır. Bu nedenlerle “yeni” bir anayasaya, sadece başkanlığa hevesli olan Erdoğan’ın ihtiyacı vardır. AKP’nin gerici iktidarına engel gibi duran bazı Anayasa hükümleri bulunsa da, onları zaten “yorum” ve “fetva” yollarıyla aşıp, diledikleri gibi genişletip, daraltarak kullanabiliyorlar… Tıpkı türbanın Meclis’e sokulmasında olduğu gibi… Meclis’te çoğunluğu olan AKP iktidarı, demokrasinin olmazsa olmazı “laiklik ilkesi”ni görmezden gelince, güya İçtüzük’te türbanın Meclis’e girmesini yasaklayan bir hüküm bulamamıştır!.. Oradan bakılırsa, İçtüzük’te padişahlığı da yasaklayan bir hüküm yok!.. Hatta Doğu Anadolu’da “Kuzey Kürdistan”ı kurmayı da yasaklamıyor o kutsal içtüzüğünüz… Ne yazık ki, bu noktada da en anlamlı destek, yine güzellik uykusuna yatmış muhalefetten gelmiştir!.. *** CHP-HDP(PKK) İttifakı! İşçi Partisi Genel Başkanvekili Hasan Basri Özbey, İstanbul’da CHP ile PKK’nın Batı için kurduğu Halkların Demokratik Partisi (HDP) ittifak mı yaptı diye iki haftadır soruyor… Cumhuriyet gazetesinin 21 Kasım günü attığı manşete göre; CHP, HDP ile örtülü temas yürütüyormuş… HDP, kendi adayınıçıkartmama karşılığında “etkili bir başkan yardımcılığı ile 4 ilçeyi bize bırakın” koşulunu ileri sürüyormuş!.. CHP ise, ancak 3 ilçe belediye başkanlığını vermeye razı! Bu konudaki temasları CHP’li olmayan CHP İl Başkan Oğuz Kağan Salıcı ile imar yolsuzlukları nedeniyle CHP’den atılan Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül yürütüyormuş… Gelen ağır eleştiriler ve tepkiler üzerine Kılıçdaroğlu, manşet çıkan bu rezillikten 2 gün sonra, bozulan imajını düzeltmekle görevli Cumhuriyet gazetesi yazarı Utku Çakırözer’ı çağırıp, bir “çakma mülakat” yapmışlar… Kemal Bey, sonunda “CHP-HDP ittifakı doğru değildir” demek zorunda kalmıştır!.. CHP’nin bütün düşmanları bir araya gelip kafa kafaya verse, yemin ederim, bu adamın CHP’ye verdiği zararın milyonda birini veremezler!.. 2013 yılında Atatürk’ün CHP’sini, ülkemizde “Şeriat tehlikesi yoktur” diyen, Seyit Rıza hayranı bir çapsız adam yönetiyor. Kemal Bey’in bu “isabetli” tespitinden sonra, türban bile 4 kadının saçları üzerinde, özgürlük postuna bürünerek Meclis’e girdi. Seninkimutluluktan havalara uçtu. Ardından iktidar, kızlı-erkekli evler tartışmasını başlattı. Bu tartışma ile öğrenci yurtları da ayrıldı. Yetmedi tabi. TBMM BaşkanvekiliSadık Yakut, karma okulların da kapatılacağını açıkladı… Kim bilir bizimki şimdi ne kadar mutludur! İmam Hatip okullarındaki korkunç artış bir yana, 4+4+4 ve çocukların Kuran kurslarına kaydından söz bile etmiyorum artık. Çünkü CHP’nin Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun, şeriat tehlikesine karşı gerekli önlemleri aldığı kesin!?.. Şu işe bakın hele! CHP ile HDP yani PKK, yaklaşan yerel seçimlerde ittifak yapacaklarmış! Bu durumda doğal olarak CHP’ye verilecek oylar PKK’nın hanesine yazılacaktır. Atatürkçüleri PKK’nın siyası uzantısı olan bir partiye oy verdirmek kime kısmetmiş! Ne yazık ki, hesap uzmanı Kemal Kılıçdaroğlu ile geldiğimiz yer burasıdır ve onun bu son hesabı tutmayacaktır. Atadan CHP’liler bile ciddi ciddi CHP’ye oyvermemeyi tartışmaya başlamışlarsa, herkesin şapkasını önüne koyup düşünmesi gerekir.Sakın ha bir şeyler yapmanın vaktini geçirmeyelim!.. *** Parti İçi Demokrasi!.. Yerel seçimlerde AKP için çalışmak başka nasıl olabilirdi? Biliyorsunuz İstanbul’da CHP’li ilçe belediye başkanlıklarının sayısı 12’dir… (2) Yeni CHP’nin İstanbul İl Başkanı Oğuz Kağan Salıcı, bu 12 belediyeye, kazanılması kuvvetle muhtemel bir ilçe belediye başkanlığı daha ilave edip, SOROSÇULAR için bir köşeye ayırmıştır!.. Bu başkanlıklar “ulufe” olarak dağıtılacaktır!.. Kalan ilçelerin 17’sinde “eğilim yoklaması”, 9’unda “eğilim yoklaması” ve “anket çalışması” ile adaylar belirlenecekmiş… Oğuz Kağan, “Belediye başkanlığı ya da meclis üyeliği üzerinden ittifaklara ve pazarlıklarakarşıyız. Bu konuda genel merkezin de il örgütünün de kararı kesin ve net”tir demiş… Salıcı’nın bir kaç hafta önce dile getirdiği, kaparo olarak verilmiş çeklerden burada söz etmeyeceğim. Utanma duygum beni engelliyor… Dilerseniz o konuya hiçbir zaman da girmeyelim… Gerçekte Kılıçdaroğlu ve Salıcı’nın karşı olduğu ittifak,İşçiPartisi’nin önerdiği, AKP’nin yıkılışını getirecek olan; CHP, MHP ve İP’nin güçbirliğidir… Muhalefet partilerinin hangisi önde ise, o bölgede oyları ona verip, AKP’yi geriletmeye, nedense Yeni CHP hiç razı değil!.. Deniz Baykal’ın “Küçük olsun benim olsun” kafası işte!.. Ayrıca “parti içi demokrasi”yi işleteceği vaadiyle yönetime seçilen Kılıçdaroğlu, CHP’nin güçlü olduğu ilçelerin adaylarının belirlenmesinde önseçime hiç yanaşmıyor!.. Bunun anlamı açıktır: Bundan böyle Yeni CHP’de gerçek CHP’lilere yer yoktur!.. *** “Eğitimde Fırsat Eşitliği” Anamuhalefet partisi Yeni CHP, cemaat ile Erdoğan arasında devam eden ve dersanelerin kapatılması kararı ile zirveye ulaşan kavgada; cemaatin yanında yerini almış… Bir kez olsun ağzına “eğitimde fırsat eşitliği” kavramını almayan Kılıçdaroğlu, cemaatin dersanelerini savunma görevini acaba neden üzerine almıştır? CHP Genel Başkanlığı’na getirilmenin ne ödenmez diyeti varmış! Devlet okullarının imam-hatip okullarına dönüştürülmesine seyirci kalan “sosyal demokrat” Kemal Bey, “dindar ve kindar” nesil yetiştiren bu çağdışı eğitime hiçbir zaman karşı gelmemiştir. Ne atanamayan öğretmenlerin durumunu dile getiriyor ne de tüm dersanelerin kamulaştırılarak, devlet okullarına dönüştürülmesini isteyebiliyor. Sen ey Tunceli İl Derneği Başkanlığı kapasitesi ile sınırlı düşünebilen Kemal Efendi! Devlet okullarında dersanelerle aynı düzeyde eğitim vermesini talep etmek hiç mi aklına gelmiyor?!.. *** Batı’da kardeşiz de Doğu’da neden düşman olalım?.. “Halkların kardeşliği” prensibi ile terbiye edilmiş Kürt solunun geldiği nokta; “Bağımsız Kürdistan” devletinin kurulmasıdır. Bu amaç için emperyalizmleişbirliği içerisinde ve emperyalizmin hizmetinde ikinci bir İsrail devletinin kurulmasına razı geliyorlar… Ayrılıkçı Kürtler, bu isteklerinin haklılığını(!) iki halkın birlikte yaşama koşullarının ortadan kalktığına bağlamaktadırlar! Türkiye’nin her noktasına dağılmış olan Kürtlerin, Doğu Anadolu’da bir an için “Bağımsız Kürdistan”ı kurduklarını varsayalım. O zaman nüfusunun çoğunluğu Batı’da yaşayan Kürtlerin durumu ne olacak? “Özgür” Kürdistan’a mı göç edecekler, yoksa bugüne kadar olduğu gibi bulundukları yerlerde Türklerle kardeş kardeş mi yaşayacaklar? Batı’daki Kürtler, böyle büyük bir göçe acaba razı olurlar mı?.. Bu soruların yanıtı, bugün olup bitenleri kavramamız için anahtar görevi yapabilir… PKK terör örgütü ile siyasi uzantılarının yapacakları en doğru hareket; emperyalizmin silahı olmaktan kurtulup, yaşadıkları topraklardaki egemen devletlerin özgür ve eşit yurttaşları olarak, demokrasi mücadelesine katılmaktır… Hem bölge halkları hem de kendileri için tek kurtuluş yolu ve en doğru siyasi duruş budur… *** “Kordineli” dinlemeler!.. Gazeteci ve yazarların kod isimlerle dinlenmesi üzerine, MİT ile koordineli çalışan yargıçların İstanbul Başsavcılığı’nca soruşturulmak istenmesine HSYK izin vermemiş. Öteden beri, yargıda cemaat yapılanmasıolmadığını savunan Kılıçdaroğlu, Cumhuriyet’in ortaya çıkarttığı o belge için “Hükümet-yargı ilişkisinin inkar edilemez delilidir. İstihbaratçılarla işbirliği yapan yargıçlar tarafsız değillerdir” diyerek yinecemaatini korumuştur!.. Başbakan ise, cemaatin devlet içerisinde “ölçüsüz” kadrolaşmasından rahatsız olduğu için cemaatin dersanelerini kapatacağını açıklamıştı… En iyisi, biz yine de yargıda cemaat yapılanması iddialarını doğru bulmayan “Seyit” Kemal’in sözlerine (3) inanalım… Ne de olsa hala genel başkanımızdır!.. Av. Cemil Can DİPNOTLAR: (1)Arapça’dan dilimize geçen “Ba’de Harab-ül Basra” (Basra harap olduktan sonra) deyimi iş işten geçtikten sonra anlamında kullanılır…. (2)http://www.chp.org.tr/?page_id=43642 (3)http://video.cnnturk.com/2012/haber/1/25/kemal-kilicdaroglu-ozel-roportajinin-tamami

Amerika’ya sığınan eski vaiz Fetulah Gülen; kendine ait internet sitesinde Balyoz, Ergenekon ve 28 Şubat davalarında tutuklanan subaylar için “Elimde bir imkan olsa ben onların hepsine serbestsiniz derim” demiş… Hocaefendi, suçlu insanların serbest bırakılmasını isteyecek kadar adalet duygusundan yoksun bir Amerikalı değil!.. Demek ki, bu davalarda yargılanan askerleri suçlu bulmuyor!.. Başka bir ifade ile söylersek; Fetullah Gülen, özel görevli ağır ceza mahkemesi ile Yargıtay’ın Balyoz davasında adil karar vermediğini kabul ediyor… Bu açıklama aynı zamanda yargının “bağımsız ve tarafsız” olmadığının dolaylı bir ikrarıdır da… Gülen, bu adaletsiz durumdan doğrudan doğruya AKP iktidarının “milli görüş” kanadını suçladı… Kamu vicdanının iyice kanatılmasından sonra toplumsal barışı yeniden tesis etmek üzere bir genel af çıkartılması ve bu af ile birlikte Abdullah Öcalan’ın da serbest bırakılması Büyük Ortadoğu Projesi içerisinde vardı… İşte Cemaat bu kapsamda üstlendiği rolü oynamaya başladı. Bu arada cemaat, suçu koalisyon ortağının üzerine atarak, kendisini temize çıkartmak da istiyor tabi… Tek başına iktidar olma yarışını sürdürüyor… Doğrusunu söylemek gerekirse, cemaati aklama işinde, asıl Kılıçdaroğlu üzerine düşeni fazlasıyla yaptı. Taraf gazetesine verdiği özel demecinde, “Ergenekon, Balyoz gibi davalarda Fetullah Gülen cemaatinin sorumluluk sahibi olduğunu düşünüyor musunuz?” şeklindeki soruya şu yanıtı vermişti:”Yargıçların belli bir merkezden talimat aldığı ve o talimat çerçevesinde yola çıktıkları söyleniyor. Ben bu talimatın siyasi iktidar tarafından verildiğini düşünüyorum. Yani bunu cemaat değil, doğrudan doğruya iktidarın yargı üzerindeki baskısına bağlıyorum.” (1) Daha ne desin?.. *** Başbakan Erdoğan, Barzani ile Diyarbakır’da yaptığı ortak mitingde, ilk defa “Kürdistan” kelimesini kullandı ve “Dağdakilerin indiğini, cezaevlerinin boşaldığını göreceğiz” dedi… (2) Hiçbir yoruma gerek bırakmayacak kadar açık olan bu sözleri, Erdoğan boşuna söylemiş olamaz!.. Bir taş ile iki kuş vurduğunu kabul edeceğiz. Birincisi hükümet olarak “Kürdistan”ıtanıdığını ilan etti. İkincisi, yeni CHP’nin Sarıgül’e devredilmesinden sonra başlatılan yerel seçim ittifakı ile AKP’nin kaybedeceği oyları, “genel af” vaadi ile geri almaya çalıştı… Tartışılmaya başlanan ve Yeni CHP yönetiminin inkar etmediği pazarlığa göre, İstanbul’daki 4 belediye başkanlığı için BDP’nin önereceği kişiler aday gösterilecekmiş!.. Bir seçim taktiği gibi sunulan bu ihanetin CHP’yi bitireceği kesindir. Güya bu başkanlıklar karşılığında Kürtler oylarını CHP’ye vereceklermiş. Geçen genel seçimlerde, PKK’nın avukatı Sezgin Tanrıkulu da Kürtlerin oylarını CHP’ye çekebilmek için İstanbul’dan aday gösterilmemiş miydi? Tanrıkulu’nun kendi köyünde bile CHP’ye bir tek oy getiremedi. O seçimde CHP’lilerin oyları, CHP üzerinden doğrudan PKK’ya verilmişti. Şimdi de durum pek farklı olmayacak! İstanbul gibi metropol bir şehirde, PKK’ya lojistik destek sağlayacak belediyeler, Yeni CHP üzerinden PKK’ya hediye edilmiş olacak!.. Genel af, Büyük Ortadoğu Projesi içerisinde zamanı geldiğinde yapılacak olan bir hamleydi. Zamanlaması ise son derece önemlidir. Zira AKP, bu hamle ile bir kez daha iktidar olma fırsatını yakalayacaktır… Şimdi zamanı geldi sayılır. Gelişmelere bakılırsa, “Kürdistan”ın başına getirilecek olan lider, Kürtlerin en yoğun olarak yaşadıkları Türkiye’den seçilecek. Hiç kuşku yok ki, o da Abdullah Öcalan’dır. Abdullah Öcalan’ı, genel aftan başka bir şekilde dışarı çıkartmak olanaksız olduğuna göre, AKP ve Yeni CHP’nin, “analar ağlamasın” edebiyatı ile birlikte gündeme getirecekleri genel af çağrısı, kamuoyunda yeterli desteği sağlayabilir… PKK için af meselesi “Kürt açılımı”nın olmazsa olmaz bir koşuludur… Apo’yu af edebilmenin tek yolu genel aftır… Bu talebi ilk defa seslendiren ise AKP değil, yeni CHP’dir. Yeni CHP’nin nasıl ellerde olduğunun en çarpıcı kanıtı budur. CHP Milletvekili ve Cumhuriyet Gazetesi yazarı Mustafa Balbay, Sosyalist Enternasyonal Genel Sekreteri Luis Ayala’nın kendisini cezaevinde ziyareti sırasında, iç barışın sağlanması için, hiç kimseyi ayırmadan çıkartılacak bir affın şart olduğunu söylemesi manidardır!.. Sırası geldiğinde; PKK’ya karşı Barzani’yi, Barzani’ye karşı PKK’yı bir fren gibi kullanan, yerine göre de her ikisine “iş” yaptıran ABD’nin nihai tercihi, kusursuz uşaklık yapandan yana olacağı sır değildir!.. Barzani ile Öcalan’ın Kürtlere liderlik yarışı da bu yüzden kıyasıya olacak!.. *** Kılıçdaroğlu, “türban silahı”nı Erdoğan’ın elinden aldıktan sonra, silahsız kalan AKP iktidarı, bu defa da örgün eğitim müfredatının dışına çıkarak, hafta sonları akşam saatlerinde hafızlık dersleri vermek üzere, “Hafiz Liseleri” açılması için çalışmaları başlattı… Buna karşılık, AKP’nin yeni silahı Yeni CHP’nin genel müdürü Kemal Bey, Uğur Dündar ile yaptığı söyleşide; Diyanet İşleri Başkanlığı’nı CHP’nin kurduğunu, ilk imam hatip lisesi ve ilk ilahiyat fakültesini CHP’nin açtığını söylemiş!.. Bu sözleri söylerken bu tür icraatları siyasette “kullanmamış” olduğunu da eklemiş hazret! Laikliği “özümsemiş” CHP Genel Başkanının, dinci bir başbakana vereceği karşılık böyle mi olmalıydı?.. Parti içi demokrasiyi işleteceği vaadiyle Atatürk’ün partisinin başına gelen bu zat, nedense önseçim kurumunu bir daha ağzına almadı. “Eğilim yoklaması”, “anket” ve “merkez yoklaması” gibi aldatmaca yöntemlerle, CHP’li olmayan insanları seçtirmeye çalışacağı belli oldu!.. CHP tabanı, sandığa gittiğinde AKP’nin adaylarına oy verecek değil herhalde… Milli Merkez’in aday gösterememesi halinde; mecburen önlerine getirilen, büyük olasılıkla da PKK’lı veya Fetullahçı olan adaylara oy vermek zorunda bırakılacaklar!.. Seçimlere çok daha var ama, bu tuzağa bir daha düşmeyeceğiz!.. Av. Cemil Can DİPNOTLAR: (1) http://www.aydinlikgazete.com/yazarlar/mustafa-mutlu/27185-mustafa-mutlu-cemaat-aklayicisi-chp-genel-baskani.html (2) http://www.hurriyet.com.tr/gundem/25134624.asp

 Çarşafa CHP rozeti takma ile başlatılan, “laiklik tehlikede değildir” zırvası ile önü açılan, “türban sorununu biz çözeriz” cahilliği ile zirveye taşınan siyasi körlüğün, Cumhuriyet rejimine ağır bir yara vereceği belliydi… İşlerin bu noktaya kadar gelmesinin tarihi sorumluluğu AKP’nin değil, CHP’nin üzerindedir! Zira AKP’nin Cumhuriyet rejimine, Atatürk ilke ve devrimlerine karşı olduğu, demokrasiyi, rejimi dönüştüreceği “Ilımlı İslam”a ulaşmak için binilecek bir tramvay olarak gördüğü, yeni ortaya çıkmış değildir… Bu nedenle AKP iktidarının fırsat buldukça rejimin temel taşlarını yerlerinden oynatmak, daha sonra da çıkartıp atmak için elinden geleni ardına koymayacağını öngörmek gerekirdi… Pek çok hukukçu ve siyaset adamı tarafından gerekli uyarılar zamanında yapılmış olmasına rağmen, CHP yönetiminin akıl ermez biraymazlık içerisinde bulunmaktaki ısrarını, basiretsizlikle açıklamak olanaksızdır… Rejime doğrudan ihanet, bu sürecin önündeki en temel engel olan yargı kararlarının çiğnenmesine göz kırpmakla başlatılmıştır. Anayasaya göre, herkesi bağlayacak olan mahkeme kararlarının, üstelik İnsan Hakları Avrupa Mahkemesinin de bu konu ile ilgili kararları varken,çiğnenmesine öncülük etmek, af edilecek bir davranış değildir… Rejimin temel dinamiği olan “laiklik ilkesi”, ana muhalefet partisi eliyle bir defa delinirse, zaten buna karşı olduğunu açıkça söyleyen iktidar tarafından sürekli delineceği aşıkardır… CHP yapmış olduğu bu fahiş hatayı, Muharrem İnce ve Şafak Pavey’in duygusal konuşmaları ile kapatamaz.. CHP grubu adına konuşan İnce’nin şu sözlerini asla görmezden gelemeyiz: “Başörtüsü dinin emridir, diyor Başbakan …yetimin hakkını yememek, ihalelere fesat karıştırmamak, milletin içine nifak sokmamak, milleti ayrıştırmamak, açları doyurmak, onlara iş bulmak, ölülerin arkasından kötü konuşmamak da dinin emri değil mi?” Grup adına söylenmiş bu sözlerle, pek çok yetkin din adamı aksini söylemesine karşın, başörtüsünün dinin emri olduğu da kabul edilmiş bulunmaktadır!.. Başka bir söyleyişle CHP yönetimi parlamentoda gerçekte olmayan “dinin emirlerine” teslim olmuştur. Bundan böyle, sırası geldikçe nelerin dinin emri olduğu, nelerin olmadığı siyasi iktidar tarafından belirlenip, önlerine konacaktır… Kaçma şansları kalmamıştır… CHP bu iğrenç ve ikiyüzlü tavrıyla, “Ben inancımdan dolayı örtünüyorum” demenin bir dayatma olduğunu kamuoyuna açıklayan eski AKP Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay’ın bile fersah fersah gerisinde kalmıştım.. Yeni CHP’nin yönetimi, bu ihanetinin faturasını er geç sandıkta ödeyecektir!. Kılıçdaroğlu, “AKP’ye mağduriyet fırsatı vermeyelim”, Tayyip Erdoğan’ın elinden türban silahını alalım” sözleri ile kimseyi kandıramaz. Çünkü Tayyip Erdoğan’ın elindeki silah bizzat Kılıçdaroğlu’nun kendisidir!.. Başka bir ifade ile Cumhuriyeti kuran Atatürk’ün partisi CHP’yi, Tayyip Erdoğan’a “silah” olarak teslim eden bu SOROSÇU yönetimdir!.. AKP’nin siyasi simge olduğunu kabul ettiği “türban”ın, Anadolu kadının baş örtüsü gibi sunularak istismar edilmesi,üniversitelerde türbanın serbest bırakılmasına, öncülük ederek önlenemez. Nitekim önlenememiştir de… Sonunda sorunu ilk okullara kadar taşıyan Y-CHP olmuştur!.. Kılıçdaroğlu ve ekibi, sırtlarına mahkum numarası gibi yazılacak olan bu ayıpla siyaset tarihine geçeceklerdir!. Ödünler üstüne ödün vererek, ödün verenin isteğinin yerine geldiği, insanlık tarihinin hiç bir döneminde görülmemiştir!.. Üstelik CHP, bu ödünleri iktidarda değilken vermiştir. Bu nedenle, Yeni CHP’nin yaptığı, Cumhuriyete ihanetle eş değerdedir!.. Ne yazık ki, “yeni” sözcüğü ile vitrine çıkan Kılıçdaroğlu’nun gerçek yüzünü, bu işbirlikçi ve teslim olmuş tavrı ile tanımlamak durumundayız!.. Cumhuriyet, kurulduğu yerde, Yeni CHP yönetiminin bu pısırık ve işbirlikçi tavırları ile ne yazık ki yıkılmıştır!. CHP sözcülerinin, Meclis’e türbanları ile gelerek meydan okuyan AKP milletvekillerine karşı, sadece duygusal bir konuşma yaparak, türban silahını iktidarın elinden alacağını sanması, kelimenin tam anlamıyla acizlik ve akılsızlıktır!.. Tam aksine,dokunaklı konuşan taraf teslim olmuş ve rakibinin safına sığınmış durumdadır!.. Dolayısıyla bu durumdan siyasi bir kazanç da elde edemez. Zira “Türban silahı”, hala iktidarın elindedir ve sonuna kadar da kullanılacağı kesindir. Herkesçe etkili olduğu kabul edilen bir silahtan, iktidar neden vazgeçsin?.. Y-CHP almış olduğu bu ağır yenilginin, adını “beraberlik” koyarak durumu tersine çeviremez!.. Teslim olarak, iktidarın elindeki silahı, daha da etkili hale getirmiştir!. Bu işin burada bittiğini sananlar, yakında ne biçim yanıldıklarını göreceklerdir. Söz gelimi, ileride kamu kurumlarından “hizmet almak” veya “kamu hizmetine girmek” isteyen kadınların türban, erkeklerin ise şalvar giymesine dair bir yönetmelik çıkarılması halinde buna nasıl engel olunabilecektir? Bu defa da vatandaşa işinizi gördürebilmek için “türban takın veya şalvar giyin” mi denecektir? Giderek iktidar muhalif milletvekillerinden Meclis’e girerken pantolonlarını çıkartmasını da isteyebilir!.. Milletvekili maaşını “ağır bir zincir gibi boynunda taşıyan” ilkesiz ve inançsız siyasetçiler için giriş kapılarındaki vestiyerler de bedenlerine uygun şalvarların bulundurulacağı günler yakındır!. Geldiğimiz noktada çözülen türban sorunu değil, hukuk olmuştur!.. Yeni CHP’nin hükümet önündeki taşları temizlemesi ile Cumhuriyet hukuku delik deşik edilmiş ve şeriat hukukunun getirilmesi için elverişli ortam hazırlanmıştır… Bundan sonra her şey iktidarın insafına kalmıştır. Gelinen bu noktanın sorumluluğu ise, bu durumdan “Çok mutluyum” diyen Kılıdaroğlu’na hala destek veren CHP Kurultay Delegelerinin üzerindedir… *** Kılavuzu karga olanın… Anlaşılan odur ki, sonunda CHP’yi de özelleştirip, cemaatlere teslim edecekler!.. Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül,cemaatlere yardım ettiğini söyledikten sonra, akıl hocasının Hüsamettin Özkan olduğunu, onunla konuşmadan hiç bir iş yapmadığını da kamuoyuna duyurmuştur!.. Sarıgül, Hürriyetin Pazar ekinde Ayşe Arman’la yaptığı söyleşide:” Ben ne yaptıysam tek başıma yaptım, seçkinci de değilim. Diğerleri seçkinci, İnönü seçkinci, Ecevit seçkinci, Baykal seçkinci… Kılıçdaroğlu mütevazi” diyerek CHP’nin mirasını toptan reddetmiştir. (1) Cumhuriyeti kuran kadroların partisini, Sarıgül’ün ayağına göndererek özür dileten Kılıçdaroğlu ise, Sarıgül’ün saygın bir siyasetçi olduğunu söylemiştir… Böylece Baykal’ın yol açtığı ihraç kararının haksız olduğu bir kez daha vurgulanmıştır!.. Nedense Baykal da anlaşılmaz bir sessizliğe gömülmüştür!.. Böylece Sarıgül’ün ihraç sürecinde, MYK üyelerinin hazırladığı rapordaki; 40 binada imar yolsuzluğu yapmak, kaçak 7 kata ruhsat vermek için 300 bin dolar rüşvet almak, inşaat mafyası ile işbirliği yaparak rüşvet karşılığı inşaat sahiplerine rant sağlamak suçlamaları da bir anda buharlaşıp yok olmuştur!… Son kararla, Sarıgül’ün dolaylı olarak Baykal tarafından iftiraya uğratılmış olduğu da kabul edilmiştir… Dolayısıyla “kaset olayı” ile tartışılmaya başlayan Baykal’ın “saygınlığı”, CHP’nin Sarıgül’den af dilemesi ile ciddi ciddi tartışılır hale getirilmiştir!. Sarıgül için bundan sonraki hamle; İstanbul Belediye Başkanlığı yoluyla, Yeni CHP’nin Genel Başkanlığı’nı teslim almak olacaktır… Yakışır da!.. Zira, her iki halde de CHP eski CHP olmayacaktır. Atatürk’ün CHP’sini yıktıktan sonra, enkazının üstüne köpekler çiş yapsa ne yazar?!.. Bundan sonra, halkın gündeminde, Cumhuriyeti ve partisini yeniden inşa etmek var!.. Av. Cemil Can DİPNOT: (1) http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/24989682.asp

HİTLER YAŞASAYDI NAL TOPLARDI!.

1. http://www.abhaber.com/index.php?option=com_content&view=article&id=52987:ab-raporunun-y%C4%B1ld%C4%B1z%C4%B1-gezi&catid=217&Itemid=835

2. http://www.aktifhaber.com/turkiye-abdli-sikorskye-35-milyar-dolarlik-ihale-verdi-871901h.htm 

“SEYİT”(1) KEMAL!.. Av. Cemil Can
Yeni CHP yol temizliğine devam ediyor!.. Öcalan’ın “Demokratik İslam Kongresi”nin toplanması isteğine paralel olarak, Cem Vakfı da bir toplantı düzenleyecek. Hükümetin, Diyanet İşleri Başkanlığı içinde Aleviler için kuracağı “Alevi İslam Din Hizmetleri Başkanlığı” bu toplantıda görüşülecekmiş. Görünüşe bakılırsa, “Büyük Ortadoğu Projesi” içerisinde planlanmış olan “Ilımlı İslam Cumhuriyeti”nin kurulması için AKP ile PKK anlaşmaktan öte, iş bölümü de yapmış!..Kılıçdaroğlu’nun Hürriyet Gazetesi’nde yaptığı “soy” açıklaması, (2) bu gelişmeler ışığında değerlendirildiğinde; şer ittifakına Y-CHP’nin de dahil olduğu anlaşılmaktadır!..Hedefine doğru adım adım ilerleyen AKP, şimdi de kadın milletvekillerinin Mecliste türban takmasına olanak sağlayacak içtüzük değişikliğini yapmaya çalışıyor… Y-CHP ise, Erdoğan’ın isteğini yerine getiriyor. Üzerinde anlaşmaya varılan Anayasanın 60 maddesinin genel kuruldan geçirilmesine istiyor. Kendi elleriyle sırayı, üzerinde anlaşmaya varılmayan maddelerin “halk oylamasına” getirecekler!.. Görev bilinci buna denir bence!..Kamu kurumlarında türban takmanın, Cumhuriyet’in “laiklik ilkesi”ne aykırı olduğu; vaktiyle Yargıtay, Danıştay ve Anayasa Mahkemesi kararları ile saptanmıştı. Bu hukuki saptamaların doğruluğu ise, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kararları ile de teyit edildi. Anayasamızda ve ilgili yasalarda aksi yönde bir değişiklik yapılmadan ve yüksek yargı organları içtihatlarını değiştirmeden, adeta bu kararlar yok sayılarak, türbanın serbest bırakılmasının önünü Kılıçdaroğlu tarafından açılmıştır… Başka bir söyleyişle, yürürlükteki hukuk çiğneyerek, rejimin değiştirilmesi projesindeki kilit taşı, Y-CHP’ye çıkarttırılmıştır!..Kılıçdaroğlu, bu girişimi ile güya AKP’nin elinden türban silahını alacaktı. Y-CHP, bu bahanesinin arkasına gizlenerek, üniversitelerde türbanın serbest bırakılmasına itiraz etmeyeceği sözünü verdi… Kılıçdaroğlu bu şekilde görevini başarı ile yerine getirdi. Sayesinde bugün türban ilkokullara kadar girdi… Yargı kararlarının bu şekilde çiğnenmesi ile mahkemelerin bağımsız ve tarafsız görev yapamayacağı da ortaya çıktı. Anayasaya göre, kararları herkesi bağlayacak olan mahkemeler, ana muhalefetin aniden saf değiştirmesi üzerine, kesinleşmiş kararlarının delinmesine dahi direnemediler!.. Böyle olunca, kolayca ele geçirildiler ve daha sonraki yıllarda rejimi değiştirmenin aracı olarak kullanılmaya başladılar… Bu kullanılma Ergenekon ve Balyoz davlarında bütün çıplaklığı ve çirkinliği ile sergilenmiştir… Gerek türban konusunda ve gerekse bu davalardaki tutumu dolayısıyla, Kılıçdaroğlu’nu ve Yeni CHP’sini, Cumhuriyet düşmanı olan gerici şer ittifakının suç ortakları arasında saymakta bir yanlışlık bulunmamaktadır!.. Stanford Üniversitesi Emeritus Antropoloji Profesörü Carol Delaney, New Yort Times gazetesine yazdığı mektupta, AKP’nin son paketinde yer alan türban yasağının kamu sektöründe kaldırılması “sinsi bir adım” olarak değerlendirmektedir… Bir zamanlar, dini afyon olarak değerlendiren Abdullah Öcalan, şimdi Diyarbakır’da Şeyh Sait’in ruhuna uygun olarak, “Demokratik İslam Kongresi”nin toplanmasını istemektedir… Öcalan’ın bu önerisine, liderliğini İhsan Eliaçık’ın yaptığı “Anti kapitalist Müslümanlar” da katkı sunmaya hazır olduklarını açıklayarak, ittifaka dahil oldular!.. Aleviler, 3 Kasım’da İstanbul Kadıköy’de kitlesel bir mitinge hazırlanırken, Cem Vakfı’nın Başkanı İzzettin Doğan, hükümetin himayesinde, bir gün önceden, Alevileri temsilen, Bostancı Kültür Merkezi’nde bir “açılım” toplantısı düzenleyecektir!.. Hükümetin Diyanet’e bağlı olarak çalışacak olan “Alevi İslam Din Hizmetleri Başkanlığı”, bünyesinde 1500 alevi dedesine 2-3 bin TL maaş verilmesi projesi de muhtemelen bu toplantıda tartışılacaktır. Bu noktadan sonra, mellelere ve dedelere makarna ve bulgur dağıtılacak değildi herhalde!.. Tam da bu noktada, Atlantik ötesinden Yeni CHP’ye bir görev daha verilmiştir! “Seyit” Kemal, Kurban Bayramını bahane ederek, Hürriyet Gazetesi ile yaptığı bir söyleşide, peygamber soyundan geldiğini söyleyivermiştir!.. Hazret bu söyleşide, daha önce umreye gittiğini ve manevi yönden çok haz aldığını eklemeyi de unutmamıştır. Laiklik ilkesini programının merkezine oturtmuş CHP’nin Genel Başkanı, aslında Abdullah Öcalan gibi din duygularının sömürüsünü yapmıyor!.. O alandan siyasi bir kazanç elde edemeyeceğinden adı gibi emindir… “Seyit” Kemal, kendisine verilen sahte muhalefet görevini yerine getirebilmek için çırpınıyor… Bu şekilde CHP Genel Başkanlığı’na getirilmenin diyetini ödüyor… Hükümetin önündeki taşları temizlemek öyle kolay iş değil!.. Hakkını yememek gerekir, karşıdevrimin her hamlesinin önünü, “Seyit” Kemal açmıştır!.. İzzettin Doğan ile hizaya getirilemeyen Alevileri, “Seyit” Kemal terbiye etmeye vazifelendirilmiştir!.. Yerini “Ilımlı İslam Devleti”nde “ana muhalefet” olarak garantiye alan Kemal Bey, “soy” tartışmasını açmakla, bir bakıma bozulan abdestini tazelemiştir… Aleviler için İzzettin Doğan ne ifade ederse, CHP tabanı için de Kılıçdaroğlu aynı şeyi ifade etmektedir… Üstlendikleri rol de aynıdır!.. Gerçekte Kılıçdaroğlu, gerici ve Cumhuriyet düşmanı bir aileye mensup olmanın ezikliğini tedavi için peygamber soyundan geldiğini söylememiştir… Zaten inananlar açısından, soylu, soysuz, hırlı, hırsız, ve ne kadar ahlaksız varsa, hepsi Adem peygamber soyundan gelmiyor mu? Dolayısıyla, peygamber soyundan gelmek bir ayrıcalık değildir!.. Kılıçdaroğlu bu yanını öne sürerek, Mamak’ta direnen Alevileri ve onlarla aynı yolda ilerleyenleri yönetmek istemektedir!.. Bu dönemde Alevilere söz dinletecek ve hükümetle uyumlu çalışacak bir yüksek makama ihtiyaç duyulmaktadır!.. Bu oyunu kuranlara göre, peygamber soyundan gelen bir genel başkan, pekala bu işi yapabilir düşünülmüştür!.. Biliyoruz ki, referansı din veya mezhep olanın, çağdaş siyaset içerisinde yeri olamaz!.. Siyaset, laik sistem içerisinde bir anlam ifade edebilir… Bu nedenle, Aleviler de CHP tabanı da Kılıçdaroğlu’nu ellerinin tersi ile itmek durumundadır… Sırtımızdaki bu kamburun bir an önce atılması elzemdir!.. “Seyit” Kemal, peygamber soyundan geldiğini söyleyerek, aynı zamanda Türk ve Kürt kökenli olmadığını da itiraf etmektedir… “Türk” sözcüğünden neden bu kadar nefret ettiği şimdi daha iyi anlaşılmaktadır!.. Bay Kemal, bugünlerde CHP’den umudunu kesmemiş ve laikliği benimsemiş geniş yığınların önüne, oyalansınlar diye yerel seçimlerde CHP’den gösterilecek adayları atıyor… Belli ki,Cemaat’in adamları bu seçimde de CHP’den aday gösterilecekler. CHP tabanı yine rejim düşmanlarına oy vermeye mecbur bırakılacaktır!.. Yurtseverlerin önündeki soru şudur:Tutulduğumuz bu ayı tuzağından nasıl kurtulacağız?!.. Y-CHP’nin karşı tarafa çalışan aklıldanelerine göre, AKP İstanbul’u kaybederse, iktidardan da uzaklaştırılabilirmiş!… Parti yönetimi son paket içerisindeki “dar bölge” ve “daraltılmış bölge” tuzağını nedense görmek ve göstermek istemiyor… Aksi halde foyaları ortaya çıkacak… AKP, karşıdevrim hamleleriyle kaybedeceği oyun karşılığını, seçim sistemini değiştirerek milletvekili olarak zaten alacak!.. Yeni CHP, sanki demokratik ve adil bir seçim yapılacakmış gibi, hala hayal dünyasında geziniyor… 450 imam hatip okulunda okuyan 71 bin öğrenciyi, 10 yıl içerisinde 2074 imam hatip ve 450 bin 969 öğrenciye çıkaran AKP, üstelik karşıdevrimini de yapmışken, iktidarı seçimle hiç “yol düşkünü” (3) “Seyit” Kemal’e devreder mi?.. Av. Cemil Can DİPNOTLAR: (1)Gerek Seyit ve gerekse Ehl-i Beyit Resulallahın akrabaları veya kendi sünnetine tam bağlı olan ciddi Müslümanlardır. (Hatta seyit bir cahil, Seyyit olmayan bir âlimden daha itibara mazhar olur bizde.) http://www.batmangazetesi.com/index_makale_show.php?yazar_id=7&makale_id=761 (2) http://www.hurriyet.com.tr/gundem/24919069.asp (3) Alevilik öğretisinde yol düşkünlüğü: Kendi nefsine ağır geleni başkasına uygulayan kimselerin düşkünlüğüdür.

Aldatıldık!..‏ Av. Cemil Can

Başbakan Erdoğan Avrupa Birliği yetkililerini aldatmış, öyle diyorlar!.. Başbakan Erdoğan’ı da Cemaat aldatmış!… cemaat’i aldatan büyük olasılıkla Obama’dır… Ergenekon davasına bakan hâkim ve savcıları ise, soruşturmalarda görev alan F Tipi polisler aldatmışlar… Aldatılamayanlar da var elbette; onlar AKP’ye koşulsuz destek veren yığınlar!.. Bu aşamada “aldatıldık” demek bir tek onlara yasak!.. Başbakan Erdoğan, oğlu Bilal ile arasında geçen konuşma “tape”lerinin sızdırılmasından sonra, en acımasız şekilde:“Aldatıldık, gerçekten safmışız” diyerek, yine mağduriyet edebiyatına sarılmış. Din duygularına ek olarak, merhamet duygularını da sonuna kadar sömüreceği kesin!.. Oğlunun evinde bir oda dolusu para olan bir baba, üstelik de Başbakan iken, hala yoksul halka, kendini acındırmak istiyor… 11 yıldır ne istedilerse verdiği ortağı Cemaat’in, kendisine ihanet ettiğinden yakınıyor hala… Meğer, kendi elleriyle teslim ettiği devletin kurumlarından; bakanlarının ve kendinin, çocukları ile yaptığı telefon konuşmalarını dinlemişler!.. Cemaat’in yaptığı ortaklıkla bağdaşmaz elbette; yasa dışı ve terbiyesizce… Başbakan önce onlara yapılması gerekeni yapsın da görelim, mağduriyetlerini ondan sonra dinleyeceğiz!.. Başbakan, yalanla(ya)madığı o konuşmalarda geçen milyarlarca liraların, yatak odalarındaki kasalarda, ayakkabı kutularında ve odalarda ne aradığını da anlatsın bize… Ecevit’in vaktiyle çıkardığı ve 2003’te yürürlüğe girecek olan “nereden buldun” yasasına, vaktiyle en hararetli karşı çıkan Erdoğan’dı… İktidar olanağını eline geçirir geçirmez, ilk işi bu yasanın yürürlüğe girmesini engellemek olmuştur. Acaba neden? Demek ki, ileride ne yapacağı inceden inceye planlamıştı. Başbakan Erdoğan, mağduriyetlerine geçmeden önce, başbakanlığa seçilmeden önceki, yırtık ayakkabılı durumu ile şimdiki malvarlığı arasındaki korkunç farkı, açıklamak zorundadır!.. Gerisi masaldır bize… Kendi söylediği kadar “saf” olan bir adam, halkıborç içerisinde yoksulluk ve açlık sınırında kıvranırken, neler yaptı da dünyanın en zengin başbakanı oldu, bize de anlatmalıdır!.. Paraları için torunları sevinsin, eğer yasal yollardan bu kadar zengin olmayı başarabildiyse kendisini kutlayacağız. En azından zengin olmanın yollarının bir kısmını, kendisini kayıtsız, koşulsuz destekleyen saf halkı ile paylaşmasını bekleriz!.. Bu aşamada Erdoğan’ın “aldatıldık” yalanına dileyenler inanabilirler!.. Ama çok iyi bildiğimiz bir şey var ki, o da kurumların kolay kolay aldatılamayacağıdır. Çünkü devlet kurumlarının duyguları yoktur. Kurumlar, heyecanlanmazlar ve hisleri ile iş yapamazlar. Onlar, hizmetlerini yasalara ve kurallara göre yürütürler. Bu nedenle hukuka uygun hareket eden kurumları aldatmak, mümkün olamaz!.. Ancak o zaman çağdaş değerlere ve yasalara uygun hareket eden devler adamları, “hukukun üstünlüğüne saygılı” kabul edilirler… Yasaları hiçe sayıp, keyfi hareket edenler, günü gelir halkı da kandırabilirler!.. “Muz Cumhuriyeti” deyimi, böyle devletler için kullanılır… Dolayısıyla, Başbakanın; “aldatıldık” itirafından, devletin kurallarla değil,duygularla yönetildiği sonucunu çıkartılabilir!.. Avrupa Komisyonu ve Avrupa Parlamentosu yetkilileri bile, AKP hükümeti tarafından “aldatıldıklarını” söylemişler… CHP milletvekilleri Loğoğlu ve Türmen, 17 Aralık’taki yolsuzluk ve rüşvet operasyonundan bu yana, kendilerini korumak bakımından, hükümetin attığı adımların nasıl değerlendirildiğini incelediler. Avrupalı yetkililer, özellikle de Genişlemeden Sorumlu Komiser Füle; hükümetin “HSK’yı dondurduk” demesine rağmen, yasayı geçirmekle kandırıldıkları mesajını vermiştir!.. Hükümet de Cemaat’in, devlet içerisinde “paralel devlet” kurarak 7000 kişiyi dinlediğini ve kendilerini kandırdıklarından yakınıyor mu?.. Anlayacağınız, bu dönem işler, kandıran kandırana yürüyor!.. Erdoğan’ın “paralel yapı” dediği bir aldatmacadır, yalın gerçeği alalamadır sadece. Türkiye’nin içişlerine asıl doğrudan müdahale eden ABD’dir. Bu denklemde Cemaat, ABD’ye “hizmet” etmeyi taahhüt etmiş bir piyondur sadece. Tıpkı Erdoğan ve yol arkadaşları gibi… Her iki taraf da Obama’nın avucunun içerisindedirler!.. ABD’nin çıkarları gerektirdiğinde, birinden birini her zaman feda edebilir. Yerine yedeğini çağırır elbette!.. Bu iş bu kadar basittir işte!.. Seçimlerden önce, Erdoğan için dinlenme işi hayati öneme sahiptir. Türk halkı için öyle değildir ne yazık ki. Zira bütün dünyayı dinleyen ve kendi ellerimizle en mahrem (kozmik) odalarımıza girmesine izin verdiğimiz ABD, Türkiye’yi atlayacak değildi herhalde. Geçen aylarda dünya kamuoyunu şaşkına çeviren Almanya Başbakanı Merkel ile adı açıklanmayan 35 dünya liderinin, Pentagon tarafından dinlendiğini ne tez unuttunuz? Obama hazretleri, The Guardian gazetesinin sorusuna: ”Bir daha dinlemeyeceğiz!..” dememiş miydi?.. ** Başka bir ülkeyi dinlemek “casusluk” faaliyetidir. Bu gerçeğin altını çizelim. Peki, AKP hükümetleri döneminde; son derece ağır ve itibar kırıcı olan “vatana ihaneti” suç olmaktan neden çıkartmışlardır? Gerçekte bu suçu işleyenler, işgal sırasında düşman askeri ile kol kola girip, kendi halkını ispiyonlayanlar gibi lanetlidirler… Halkın “casus” dediği onursuz kişiler, suçları kanıtlandığında insan içerisine bile çıkamazlar!.. Bu tespiti de bir köşeye not edelim… Dinleme skandalıyla Cemaat’in TÜBİTAK ayağı da ortaya çıkmıştır. AKP’nin iktidara gelmesinden kısa süre sonra,CIA’nın kucağında yetişen Fetullahcılar, haksız yere tutuklanan ve tehditle TÜBİTAK’tan ayrılmak zorunda bırakılan uzmanların yerlerini aldılar. İlk yaptıkları iş; devletin gizli görüşmelerinin yapıldığı MİLCEP K1 yazılımına müdahale ederek, İngiltere ve ABD için “güvenlik açığı” oluşturmak olmuştur… Bu şekilde, devletin dinlenilmez telefonlarını dinlenilir hale getirdiler!.. Kısaca, düşmanlarımızın bin bir zahmetle yapacağı dinlemeler, düşmana açık hale getirilmiştir!.. Demek ki, “vatana ihaneti” suç olmaktan çıkaranlar, bugünleri öngörmüşlerdi!.. Artık, düşmanlarımız, T.C kimliği taşıyan adamları aracılığı ile devletin kurumlarında faaliyet gösteriyorlar… Yaptıkları casusluk işi için, bir de Türk halkı kendilerine maaş ödemektedir!.. Hükümete yakın Yeni Şafak gazetesindeki habere göre; Cemaat, çantada kolayca taşınabilen 14 adetortam dinleme cihazı satın alarak Türkiye’ye sokmuştur!.. Neden devlet değil de Cemaat acaba?.. Sonunda Bilim ve Teknoloji Bakanı Fikri Işık, sızdırılan “tape”ler konusunda bakanlığın fikrini açıklamıştır. Fikri: Ses kayıtlarının teknik incelemeyi gerektirmeyecek kadar açık montaj olduğunu hissetmişmiş!.. Gördüğünüz gibi Teknoloji Bakanı, teknik inceleme istemiyor. Uzmanlara da danışmıyor bu konuda. O hislerine güveniyor sadece ve doğruca sonuca gidiyor!.. İyi de o zaman ne diye TÜBİTAK’ta bu işle görevli 5 “kripto” yazılımcısını görevinden aldınız?.. O çok güvendiğin hislerine göre, “tape”ler “montaj” ise, görevden almadan önce, devletin memurlarının bu işte suçları olduğunu ispatlamanız gerekmez mi?.. Erdoğan’ın sesi, “Bu alçaklar devletin ‘kriptolu’ telefonlarını da dinlemişler” diye arşa çıkıyor. Başbakan bu sözleri oğluna verdiği “Bilal paraları sıfırla” talimatının dinlenmesi üzerine etmiştir. Zaten konuşmayı inkar da etmiyor şimdi!.. Hükümetin anayasacısı Burhan Kuzu; bu ses kayıtları için “Ses kayıtlarına doğru olsa bile inanan yok” diyormuş!.. Doğru olan bir şeye inanmayan halk olabilir mi? Bu nasıl bir bakış açısıdır? Bir milletvekili, kendini seçen halkı bu kadar küçümseyebilir mi? Hükümet yalakası romancı Emine Şenlikoğlu; “Kaset doğru olsa ne derdin?” sorusuna, “Derdim ki, dindarlar zekâtını yoksullara ulaştırmak için Başbakana vermişler.” Emine, Başbakanın yerine yalan uydurmak sana mı kalmış? Hükümetin koşulsuz destekçisi olan gazeteci Fehmi Koru ise, ses kayıtlarının montaj olmadığı ispatlansa dahi inanmayacağını söyledikten sonra,”Tayyip Erdoğan, gibi biri harama el uzatmaz; diyelim Şeytan’a uydu, onun gibi biri, günahına çoluğunu çocuğunu ortak etmez” diyerek, AKP tabanının duygularına dört dörtlük tercüman olmuştur!.. Sözcüleri, AKP tabanınınhislerini, bu cümlelerle dile getirmiştir!.. Bu gerçeği görmek ve ona göre hareket etmek zorundayız!.. *** Ancak erdemli insanlar özeleştiri yapabilirler… Bunun için; önce okuma yazma bilme, sonra okuduğunu anlayabilecek kadar akıllı olmak gerekir… “Aldatıldık” deme yerine, “biz hata yaptık” diyebilmek, erdemli insanların işidir!.. “En büyük hatayı yap ama en küçük hatayı savunma!” dememiş mi büyüklerimiz?.. Tersini yapmak için ne sebebimiz olabilir?.. İstismar edilmek suretiyle sömürülmek, “aşırı iyi niyetli” olmanın bedelidir. Bir eksiklik veya kusur olarak kabul edilmemelidir. Böyle birinin, af edilmeyecek tek hatası vardır: O da “istismar” edildiğini gizleyip, olmamış gibi göstermeye çalışmaktır. Bazı kişiler çevrelerine bu şekilde aldatılacak kadar “saf” olmadığını göstererek, kendilerini kanıtlamak isteyebilirler!.. Güya, ne yapmışsa bilerek veisteyerek yapmışlardır!? Böylece kimsenin aldatamayacağı kadar “zeki” olduklarını göstermek ihtiyacı duyarlar. Belki biraz da “kurnaz” olarak tanınmak için, böyle ahmakça işler yaparlar. Çoğu kez bu noktadan itibaren “hatayı savunmak” gibi akıl dışı bir durum içerisine girdiğinin farkında bile olamazlar. Yaptıkları iş: Son tahlilde kendileri de dahil, milyonlarca insanı en acımasız şekilde istismar edilip, sömürülmesini savunmaktır!.. Ne yazık ki, halkımızın ciddiye alınacak önemli bir kesimi, bu duygular içerisinde bocalamaktadır!.. Aksi halde, suça katılmamış geniş yığınlar, ne diye “Soymuşsa bizi soymuştur” diyerek, yolsuzluk yapanları korumaktadırlar? Hırsızlara “iftira atılmıştır” diyerek savunma yapanların “medeni hakları kullanma ehliyeti” olup olmadığı mutlaka araştırmalıdır!.. Av. Cemil Can

MİLLETİN A..NA KOYANLAR!..

Yolsuzluk ve rüşvet yolu ile çalındığı tahmin edilen para242 milyar TL civarında. Başbakanın bu paralar devletten çalınmamış anlamına gelen sözlerinin hiçbir inandırıcılığı yok. Çalınan her kuruş Türk halkının cebinden çıkmıştır veya yakında çıkacaktır. Devletin bankalarından usulsüz olarak alınan krediler battığında,fatura tüm halka çıkartılır. Geçmişte de bu hep böyle olmuştur. İhale yolsuzlukları ile ele geçirilen paralar kimindir? Onlar da halka aittir. Sonuç olarak76 milyon Türk halkı soyulmuştur. Bu hırsızlıklardan adam başına ne düşer onu hesaplayalım: Nüfusumuz 76 milyon olduğuna göre, 243 milyon bölü 76 milyon eşittir 3.197.00- TL eder. Yani tüyü bitmemiş yetim dâhil, her birimizden3.197 TL çalınmıştır… Hesap bu kadar basittir yani!..Gelecek12 ay içerisinde ödemek zorunda olduğumuz dış borcumuz163 milyar dolar civarındadır. 2013’ün cari açığı ise 65 milyar dolar olarak açıklanmıştır. Bu miktar dışarıdan gelen 72 milyar dolarlık sermaye ile finanse edilmişmiş… Kısaca; borcumuz ödenmiş değil, her geçen gün katlanarak büyüyor!.. Borcumuzu ve çalınan paraların miktarını siz karşılaştırın istedim… Hazine yağmalanınca, doğal olarak elde avuçta bir şey kalmıyor. Hükümet,mecburen dolaylı vergilere başvuracaktır. İki de bir petrol  ve tekel ürünlerine ne diye zam yapıldığını sanıyorsunuz?..Sen o “iki kişiden biri”;  vergiden, harçtan, haraçtan muaf mı sanıyorsun kendini? Payına düşen 3.197 lirayı Almanlar gelip ödeyecek değil. Sen ödeyeceksin!..O eylemli durum için yatak odalarına girmiyorlar artık, oralara para kasalarını koyacaklar. Anlayacağın,bu iletişim çağında “Milletin a..na koymak” 3.197 lirayı bir şekilde insanın cebinden almakla gerçekleşiyor! “AKP’ye oy vermedim” veya “ben bu Milletten değilim” demekle kurtulamazsın!..Sen de herkes gibi Mehmet Cengiz’in küfründen payına düşeni alacaksın!.. 2014 yılında parası çalınan vatandaşın,3.8 milyonu okuma-yazma bilmiyor. Bu yüzden onlara durumu anlatmak biraz zor olabilir ama okuma-yazma bilip de okumayanlarımız var. Onlar hayli kalabalık. Okuduğunu anlamayanlar, yandaş kanallara abone olup dünyaya gözlerini kapayanlarımız cabası. Onları da eklediniz mi rakam, on milyonları buluyor. Kimilerinin “güruh” dediği bu geniş kesimin desteğini almış bir iktidarı düşürmek,öyle kolay değil!.. Geriletmek bile çok büyük başarı sayılabilir!..Stratejiyi bu gerçeğe göre belirlemek gerekir. Böylesine hayati öneme sahip seçimlerde, eşi dostu bir yerlere getirmek, Cumhuriyete doğrudan ihanet sayılır. Bu dönem; AKP’li olanlar dışında, güçlü olan adaylara destek vermek, ulusal bir görev olarak karşımıza çıkıyor!.. *** “17 Aralık Operasyonu” sırasında yatak odasındaki kasalarda yüklü miktarda para bulunan Barış Güler, babası eski İçişleri Bakanı Muammer Güler’i arayarak durumdan haberdar ediyor. Muammer,telaşla evde para olup olmadığını soruyor. Barış babasına yanıt veriyor: “Kendi param, üç beş kuruş kalan param” diyor eski İçişleri Bakanına… Baba yeniden soruyor: “Kaç para”. Barış: “Sen bilirsin” diyor. Baba: “Kaç lira oğlum” diye ısrar ediyor. Barış yanıt veriyor:” 1 trilyon civarında param var”!.. Nihayet, bu karşılıklı konuşmadan çocuğun kalan parasının 1 trilyon olduğu anlaşılıyor… Eski İçişleri Bakanı, doğal olarak:”Diyeceksin ki,  bir danışmanlık ilişkim var. Gayri resmi danışmanlık yapıyorum. Benim alacaklı olduğum dayımın oğlu bunların yanında çalışıyor.  Onun bana borcu var, senetlerimiz var” diye oğluna akıl veriyor ve babalık duygusu ile onu korumaya çalışıyor!.. Her Türk vatandaşını 3.197 TL borçlandırılarak,toplanan paralardan Barış’ın hissesine düşen bu kadar mı acaba? Hiç sanmam. Çünkü kendisi açıkladı; “kalan param1trilyon” civarında demiş ya. Giden parası ne kadar olduğunu bilen yok!..Nereye gittiğini de bilen yok şimdilik!.. Aslında bu diyalogda iki itiraf var:Biri; Barış’ın“Sen bilirsin” diyerek, paralardan babasının haberdar olduğunu itiraf etmesi. Diğeri; paranın kaynağı; yani paralarıngayri resmi danışmanlık işinden elde edildiği. Resmi danışmanlık şirketi açsalardı, bir de devletevergi ödeyeceklerdi. Ne gerek var, enayi midir İçişleri Bakanı?Nasılsa dayı oğlunu da işe yerleştirdiler!..Umurunda mı Barış’ın vergi gelirleri.  Adam başına 3.197 liralık borcu, dolaylı vergilerle ödeyecek “kerizler”,varsın vergileri de ödesinler!..Gördüğünüz gibi, AKP iktidarında bakanlar bile, “gayri resmi” (kayıt dışı)  iş çevirdiklerini “savunma” olarak ileri sürebiliyorlar… Ne günlere geldik değil mi? Adalet işliyor tabi! Barış’ın yatak odasında ele geçirilen mahkemenin el koyduğu paralar üzerindeki ihtiyati tedbir  kararı da  kalktı!.. Şimdi sırada; “rüşvet” ve “hırsızlığın”  tek kelime ile tanımlanmasına geldi.  Bence en uygun sözcük; “danışmanlık”tır. Bu iş için seçimlerden önce  bir “torba yasa” çıkartmanın vakti geldi de geçiyor bile!.. *** Önlerinde yürüyen bizim salaklara güvenmeseler; Sabah veatv’yi ele geçirmek için talimat veren Başbakanın emri de olsa, o ünlü 41 büyük müteahhit; öyle büyük para havuzunu kuramazlardı… Dolayısıyla Kalkandereli Mehmet Cengiz  de “Milletin a..na”o kadar kolay koyamazdı!.. AKP, kurulduğu andan itibaren; cahil, mesleksiz, kimliksiz ve kişiliksiz kesimlerin sığınabildiğibir yerdi. Bu gerçeği dürüstçe kabul etmek gerekir. Sokaktaki işsizler,seçim kampanyası boyunca, döner-ekmek ve ayran ile karınlarını orada doyurabildiler. AKP, seçimlerden önce, kapı kapı dolaşıp,Allah için, din için oy dilenmeyi meslek edinenlerin de barınacağı yer olmuştur… Her genel seçimden sonra, hep birliktekömür, bulgur vemakarnayardımı alarak; gelecek “güzel” günleri beklemeye başladılar. Bu kesim, salt bu nedenle bile, seçimlerde anne ve babalarının, eşlerinin, çocuklarının ve kardeşlerinin oylarını çılgınlar gibi ipotek altına almıştır.Onlara göre, herkes oyunu  “Müslüman parti” AKP’ye vermeliydi. Sıraları geldiğinde ki, geleceğine Allah’a inanır gibiinanıyorlardı,onlarda topladıkları oyları paraya çevireceklerdi!Avantadan paylarına düşeni alıp,kısa yoldan köşeyi döneceklerdi… “Avanta” dedikleri, sanki düşmandan yağmalanan mallardı!.. Anlayacağınız, her birinin hedefinde “Barış” olmak vardı! Aradan 12 yıl geçti, beklenen o gün hiç gelmedi, gelmeyecek elbette. Oy dilencilerinin hayalleri hepten suya düştü. Köşeyi dönenler, her zamanki, gibi kaymak tabakasının uyanık çocukları oldu! Bizim zavallılar, bulundukları yerde öylece kala kaldılar…  Sıranın kendilerine asla gelmeyeceğini şimdi biliyorlar, lakin ne fayda iş işten çoktan geçmiştir!.. Bu yalın gerçeğe rağmen, bir tür savunmadır galiba, bu acıdeneyleri yaşayanlar, hala politikacıların önünde, onlara oy dilenip, kendileriniyolsuzluk ve rüşveti savunmakla görevli hissediyorlar!.. *** Emperyalistler, Abdullah Öcalan’ın İmralı sorgusunun video kayıtları ile sarsılan Kürtlere, yeni bir lider yaratılabilir mi göreceğiz! BOP’a teslim olan ve taşeronluğu kabul eden Apo,  kadrolarının ne kadar tehlikelive acımasız olduklarına vurgu yaptıktan sonra, bütün Kürtleri hizaya getirerek devletin hizmetine sokacağının sözünü vermişti. Bu sözünü henüz yerine getiremedi.. Tam aksine “özerklik” istiyor şimdi! Doğu ve Güneydoğu Anadolu’dan devleti kovdular. Açılımın geldiği nokta burasıdır işte. İşçi Partisi, bu önemli ifşaatla; Kürtlere ve Türklere önemli bir fırsat sunmuştur: Seyit Rızalar, Şeyh Saitler, Apolar ve diğer Kürt liderlerinin hepsinin, emperyalizmin maşası olduğu bir kez daha kanıtlanmıştır… Bu görüntülerle aynı zamanda, Kürtler ve diğer azınlıkların Türklerle birlikte, insanca ve eşit yurttaş olarak yaşama olanağını veren Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün, ufkun ötesini gören, son yüzyılın en büyük lideri olduğu ve kurtuluşun onun izinden yürümekle gerçekleşeceği gerçeği görülmüştür!.. O’nun ve yolunda yürüyen kahramanların mücadelesi önünde saygı ile eğilirim!.. Av. Cemil Can

ENAYİLER!.. Av. Cemil Can

Son yapılan anketlerin birinde elde edilen sonuç,  “Aziz Nesin’lik durum” olarak nitelendirilmiş. Ankete katılanların yüzde 77’si, yolsuzluk ve rüşvetin varlığına inandığı halde genel seçimlerde tercihlerinin değişmeyeceğini söylemişler. Başka bir deyişle; hırsızlığa ve rüşvete yol veren iktidara desteklerini sürdürecekler!… Tam da Türkiye’ye göre bir durum!?.. Siyasetten beklentisi olup da halkı suçlamaktan çekinenler, elbette bu durumu Aziz Nesin’lik olarak isimlendireceklerdir. Toplumsal bir felaketin ipuçlarının göründüğü bu acıklı durumda, komik olan hiçbir şey bulunmamaktadır. Bu isabetsiz yakıştırmayı yapanlara göre, halk ne yaparsa yapsın hiçbir zaman  sorumlu tutulamayacaktır!.. Bu görüşe göre, halkın çoğunluğunun iradesi ile ortaya çıkan en olumsuz sonuçlardan bile, son tahlilde yine yöneticiler sorumlu tutulacaktır. Kuşkusuz bu yargıda haklılık payı vardır ama asıl görülmesi gereken, Cumhuriyet Gazetesi yazarı Ali Sirmen’in işaret ettiği yan olmalıdır… (1)  Sirmen’e göre, seçimlerden önce, gecekondular için çıkartılan imar af yasaları ile meşrulaştırılan “talan sosyal adaleti”nin, toplumda yarattığı çürüme bizi bu noktaya kadar getirmiştir. Bu tespite vergi ve prim aflarını da ekleyebiliriz. Hazineye ait arazilerin üzerinde kurulan gecekondulara; yol, su, elektrik gibi kamu hizmetlerini verdikten sonra, tapu tahsis belgesi ile taçlandırmak, son derece hatalı bir politikadır. Bu durum yasaları çiğneyerek, hazineye ait taşınmaz mallarıişgal edenleri, cezalandıracak yerde bir tür ödüllendirmektir. İşgalciler, yasalara saygılı, dürüst vatandaşlar karşısında, üstelik devletin eliyle,  pek çok kez,  haksız bir şekilde zenginleştirilmişlerdir!.. Aynı şekilde, mali aflarla da hazineye girmesi gereken kamuya ait paralar, bunları ödemek zorunda olanların cebinde bırakılmıştır. Bu yalın gerçek karşısında, yasalara saygılı yurttaşlar bir anlamda cezalandırılmış ve “enayi” durumuna düşürülmüşlerdir… Bu tür olayların kısa aralıklarla tekrarı, dürüst vatandaşları “enayi” olmadıklarını ispat etmeye zorlamıştır!.. Dürüst vatandaş “enayi” olmadığını nasıl kanıtlayacaktır? Yanıt bellidir. Dürüst olmayan yaptığı gibi… Ya hazine arazilerini işgal edecek, ya da devlete olan borçlarını ödemeyecektir!..  Vatandaş, “enayi” olmadığını kanıtlamak için “hırsızlık” yapmaya teşvik edilmektedir… Bu anormal davranışların  doğal sonucu olarak, enayi olmamanın ispat aracı haline gelen kamu malını talan, giderek  dürüst vatandaşlar arasında dameşrulaşmaya başlamıştır!.. Yasalara saygılı, dürüst vatandaşlar, yağma ve talana yatkın olanlarla birleşince, yüzde seksenlere yaklaşan bir oy oranını ortaya çıkartmış bulunmaktadır… Bu korkunç bir rakama karşılık gelmektedir.  İçerisinde kararsız seçmenleri de bulunduran bu geniş dilim, doğal olarak güncel siyasetin de odağını oluşturmaktadır. AKP, üç seçim arka arkaya halkın yararına dişe dokunur bir icraat yapmadığı halde, yüzde 50’yi bulan desteğini bu kitle içerisinden ayarlayabilmiştir!.. Akıl ve mantık süzgecinden geçirmeden, sadece lider  kabul ettikleri Erdoğan’ın, ses tonundan etkilenerek, antidemokratik anayasa değişikliklerine bile “evet” demişlerdir!.. Halkın önemli bir kesimini, ilkesiz olmakla, dürüst davranmamakla ve haksızlık yapanın yanında yer almaklasuçlamak, öyle kolay bir iş değildir. Bu şekilde tanımlanan bir kitlenin, desteğini alarak oya çevirecek olan parti için ilk icraat: Bu yığınların temel karakteristiğini reddetmemek ve onlarla aynı-yağma ve talan üzerine kurulu-  düşüncelerinbenimsendiğini göstermektir. Bu bir tür siyasetçilerle seçmen arasında yapılmış gizli bir anlaşmadır. 1999 genel seçimlerinde, (2) barajın altında kalarak Meclise milletvekili sokamayan CHP’nin lideri Baykal, içerisinde bulunulan durumu açıklarken; seçmeni “mantıksız” davranmakla suçlamış ve kabahatli olarak ilan etmişti… (3) Siyasi başarısızlıktan seçmeni sorumlu tutmak, her siyaset adamının yapabileceği bir iş değildir. Kabul etmek gerekir ki, o tarihte Baykal, bu tespiti ile halkın sağduyusunu yitirmekte olduğu gerçeğinin de altını çizmiştir. Ali Sirmen’in yerinde saptaması ile “sorunların çözülmesinin talanla sağlanabileceği ve bundan herkesin yararlanabileceği yanılsamasının yaratılması” ile “büyük talandan bana da pay kalır; komşuda pişer bana da düşer” zihniyeti, kınanacak yerde sürekli yeşertilmiştir… Hiç kuşku yok ki, böyle bir duruma gelinmesinin baş sorumlusu,  “talan sosyal adaletine” olur veren siyasettir… Halkın sorumluluğu da vardır elbette, ama onlarınki,  ahlaki temelde ve ikinci derecedendir… Boğazına kadar yolsuzluğa batan AKP iktidarına destek veren seçmenlerin, bugünkü durumuna göre, siyasi tercihlerini değiştirmemelerinin gerçek nedenini öğrenmek,  çok kolay değildir. Bu kokuşmuş iktidara desteğini hala sürdürenlerin çoğunluğu, yağma düzeninden şu ana kadar hiçbir şekilde yararlanamayanlardır! Başkasının yaptığı hırsızlığı savunmak zorunda hisseden insanın ruh sağlığını düşünebiliyor musunuz? Bu insanların içerisinde bulundukları karmaşık duyguları hakkında yanılsak da devam etmekte olan yağmadan pek yakında yararlanacaklarına dair kör bir inanç içerisinde olduğunu söyleyebiliriz… Tersi düşünüldüğünde; kamu mallarını yağmalayanlara sadece destek vermiş olmakla kalacaklar ve  paylarına düşeni alamamış olmakla “enayi” durumuna düştüklerine inanacaklardır!.. Dürüst davranarak yağmacılara destek vermeyenleri  “enayi” durumuna düşüren bu garip sistem, giderekdestekleyenlerin  de payını vermeyerek, onları da “enayi” durumuna düşürmektedir!.. “Enayi” damgasını yemektense, sistemi savunmak daha kolaydır!.. Kişiliği, adeta siyasi lideri ile bütünleşen kitleler, yasa dışı hiçbir işe bulaşmadıkları halde, yasadışı işlere bulaşan liderlerini ve yakın çevresini  neden savunmak zorunda kalırlar?… Akıl almaz rüşvet ve yolsuzluk olayları ile suçlanan liderlerine karşı yapılan en ağır eleştirileri, kendilerine karşı yapılmışhakaretler olarak kabul edip, aşırı tepki vermelerinin sosyolojik bir nedeni vardır elbette!.. Bu durumdaki seçmenler, sorunlara çözüm üretmeyen siyasetçiler için paha biçilmez değerdedir. Çok büyük ve fahiş hatalar yapmadıkça liderlerini terk etmezler!.. Bu yüzdendir ki, hırsızlıkla suçlanan siyasetçiler, hesap vermek için mahkeme yerine, sandığı göstermektedirler!..  Rüşvet ve yolsuzluğun varlığını kabul edip, bunu yapanlara destek vermeyi ve yolsuzluğa bulaşan siyasileri savunmaya çalışmayı, bilinen insan davranışları açıklamak, neredeyse imkânsız hale gelecektir! Bu noktada sosyal bilimcilerin ayrı bir başlık açmaları zorunlu görülmektedir!.. Yolsuzluğa bulaşmış bir iktidarı desteklemeyi, “suç ortaklığı” ile açıklamak da mümkündür. Hiçbir şekilde suçabulaşmamış seçmenlerin, olası bir iktidar değişikliğinde,hesaba çekilecekleri veya başka bir şekilde, örneğin bazı olanaklardan yararlandırılmama şeklinde cezalandırılacaklarını düşünmeleri, oldukça etkilidir… Bu şekilde gelişen davranış biçimine, hak etmeden elde edilenleri kaybetme korkusunu da dâhil etmek gerekir… Ama asıl önemli olan, iktidara gelme olasılığı bulunanmuhalefetteki partilerin, hukuka saygılı kesimler ile “talan sosyal ekonomisine” bağlanmış kitlelere, umut ve güven verememiş olmasıdır… Bu güvensizliği yaratan temel olgu, yolsuzluk ve rüşvete bulaşmış, milli orduya birlikte kumpas kurmuş koalisyon ortakları arasında başlayan kavgada,haksızlardan birinin yanında saf tutmuş olmaktır… İki yanlış arasında doğruyu gösterip savunmaktan aciz olan muhalefet, zaten kafası iyice karışmış, güven bunalımı içerisinde çırpınan, şaşkın yığınların desteğini hiçbir şekilde alamayacaktır!.. Bu yüzden, yanlış yerde konuşlanan seçmenler de kolay kolay yol arkadaşlarını terk edemeyecektir!… Sandığa gitmeden önce, çözülmesi gereken sorun budur ve çözüme buradan başlamak gerekmektedir!.. Av. Cemil Can DİPNOTLAR: (1)        http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/38793/Talan_Sosyal_Adaleti.html (2)        http://tr.wikipedia.org/wiki/1999_T%C3%BCrkiye_genel_se%C3%A7imleri (3)        http://cemilcan.gen.tr/2002/12/simdi-chp-zamanidir/